1- شركچيزي يا كسي را در الوهيت شريك خدا دانستن.2- شركچيزي يا كسي را در «وجود» شريك خدا كردن.صوفيان به شدت شعار «شرك در وجود» را در مقابل «شرك در الوهيت»، تبليغ كردند.آن تنفّر شديدي كه مسلمانان نسبت به چيزي به نام «شرك» داشتند وادارشان ميكرد از هر چيز، هر مفهوم، هر بو و رائحه شرك گرچه وهمي و خيالي باشد پرهيز كرده و دوري بجويند.وقتي كه صوفيان چيزي به نام «شرك در وجود» را مطرح كردند، مردم به حرفشان حساس شده وسخنشان را استماع كردند.