محی الدین در آینه فصوص جلد 1

يعني محي‌الدين كاري كرد كه حتي آنان كه ولايت را در انحصار اهل بيت‏ (عليهم السلام) مي‏دانند به جاي بحث در محورهاي بالا بايد به ردّ اين سرايش ابن عربي بپردازند.

و به راستي او اين دام بزرگ را هم بر سر راه آنان كه شيعه نبودند اما هميشه وجدان‌شان دغدغه‏اي در مورد آيات و احاديث بالا داشت، و هم بر سر راه شيعيان گذاشت، كه امروز بستر جريان بحثي خودمان نيز از آن آيات و احاديث خارج شده و به بستر محي‌الدين افتاده است، مخالف و موافق در اين كانال باتلاقي كه محي‌الدين فقط با نيروي خيال آن را درست كرده، افتاده‏ايم.

درست است او نابغة بزرگي بود نابغه‏اي كه قرآن و حديث (يعني كل اسلام) را كنار گذاشت و جامعه اسلامي را به «انسان كلي» ـ كلي صرفاً ذهني ـ مشغول كرد.

مشروح اين ابتكار نبوغ‏آميز او در جلد اول بخش دوم فصّ آدم گذشت.

پايان

ممكن است كسي بگويد: اين «تخصيص» كه تشيع دارد مصداق «انحصار گرائي» است.

پاسخ

اين «واقعيت و حقيقت تشيع» است و شيعه 1400 سال براي همين «تخصيص» خون داده، جان داده، در به در زيسته، قتل عام‏ها را تحمل كرده، و به همين دليل هميشه روند تاريخ و اكثريت جامعه با شيعه مخالف بوده و شيعه را قتل عام كرده است.

و گوينده اين سخن نيز مي‏تواند در زمره آنان قرار گيرد و كاملاً مختار است.

مهم اين است كه چنين شخصي نبايد در عين تعميمي بودن، ادعاي شيعه بودن بكند كه صوفيان مدرن امروزي متاسفانه مردم را از اين لطف محروم مي‏كنند.

عرض كردم كه: تشيع (خواه كسي آن را حق بداند يا ناحق) اصلاحيه بر دار نيست اما اينك دچار تحريف مي‏شود.

همه مي‏دانند، هر كسي در روي كره زمين كه اطلاعات اوليه از اسلام دارد (حتي جناب بوش) مي‏داند كه اگر فردا امام زمان شيعه بيايد در هفت موضوع بالا كاملاً و دقيقاً انحصار گرا خواهد بود و هست.

و اگر در هر مورد رفتار دمكراتيك داشته باشد در اين هفت مورد نه به آريستوكراسي سقيفه و نه به دمكراسي مدرن، اذن ورود نخواهد داد.

اگر حرفي غير از اين گفته شود نه تنها تحريف شيعه است بل «شيعه‏شناسي بي‌طرفانه» نيز دچار تحريف مي‏شود و اين نه تنها خيانت به علم و انديشه و تاريخ است بل مصداق «خودفريبي» نيز هست.