ولایت فقیهان و عدالت نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ولایت فقیهان و عدالت - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی؛ تنظیم و ویرایش: محمد محرابی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

شخص فقيه، تابع شخصيت دينى خويش مى باشد و چنين انسانى، امين مكتب و متولى اجراى دين است و خود او، نه تنها همراه مردم است، بلكه پيشاپيش آنان، موظف به اجراى فرامين فردى و اجتماعى دين مى باشد. فقيه، «لا يسئل عما يفعل » نيست كه هر كارى بخواهد بكند و مورد سؤال قرار نگيرد; او نيز يكى از مكلفين است; زيرا شخص فقيه جداى از شخصيتش، هيچ سمتى ندارد و مثل ديگر افراد جامعه است.
بر همين اساس، سيدنا الاستاد امام خمينى(قدس سره الشريف) در جلد دوم از كتاب بيع، ضمن بحث از مساله ولايت فقيه مى فرمايند:

آنچه كه در اسلام حكومت مى كند، فقاهت و عدالت است و به تعبير ديگر، حاكم و ولى مردم در اسلام، قانون الهى است نه شخص خاص; زيرا شخص فقيه، يك تافته جدابافته از مردم نيست، بلكه او نيز همانند يكى از آحاد مردم، موظف به رعايت احكام و قوانين الهى است (30) .

حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) مى فرمايد: «ايها الناس اني والله ما احثكم على طاعة الا واسبقكم اليها ولا انهاكم عن معصية الا واتناهي قبلكم عنها» (31) ; اى مردم! قسم به خدا كه من شما را به طاعتى سوق ندادم، مگر آنكه خود بر شما به سوى آن پيشى گرفتم و از هيچ معصيتى نهى نكردم، مگر آنكه پيش از شما از آن دورى جستم.

به دليل همين خصوصيت است كه وجود مبارك رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم درباره على(عليه السلام) فرمود: «علي مع الحق والحق مع علي » (32) ; يعنى على با حق است و حق با اوست; هر چه را كه او فرمان دهد، حكم خداست و خود او بر مدار آن حكم خدا دور مى زند. پيام شعيب(عليه السلام) در قرآن كريم نيز اين بود: «وما اريد ان اخالفكم الى ما انهيكم عنه » (33) ; قصد من، اين نيست كه چيزى را بگويم و خود خلاف آن را انجام دهم.

اينكه امام خمينى(قدس سره) در سخن مشهور خود فرمودند: «پشتيبان ولايت فقيه باشيد تا به اين مملكت آسيبى نرسد»، براى آن است كه اگر انسان بخواهد شجره طوبى بشود، نيازمند قانون الهى و دين خداست و دين خدا زمانى انسان را رشد مى دهد، كه در جامعه تحقق يابد و براى تحقق آن در عصر غيبت امام معصوم، بايد يك فقيه اسلام شناس اسلام باور، زمام امور مسلمين را در دست بگيرد تا هر آنچه مى گويد و هر حكمى كه صادر مى كند، نخست خودش به آن عمل كند و سپس ديگران. اين معناى ولايت فقيه است و بازگشت آن چنانكه مكررا گفته شد به «ولايت فقاهت و عدالت » مى باشد و در نهايت، به ولايت دين و خدا برمى گردد.

1. سوره آل عمران، آيه 164.

2. سوره احزاب، آيه 6.

3. سوره مائده، آيه 55.

4. سوره نساء، آيه 59.

5. سوره احزاب، آيه 36.

6. سوره بقره، آيه 110.

7. بحار; ج 2، ص 226، ح 3.

8. فرائد الاصول; ج 1، ص 39.

9. كافى; ج 1، ص 27، ح 29.

10. ر ك: ص 235 237.

11. نهج البلاغه، خطبه 235، بند 1.

12. كافى; ج 1، ص 58، ح 19.

13. تاريخ سياسى معاصر ايران; ج 1، ص 29.

14. صحيفه نور; ج 20، ص 170.

15. تحرير الوسيله; ج 1، ص 218.

16. ر ك: ص 137.

17. قانون اساسى، اصل يكصد و نهم و يكصد و يازدهم.

18. كافى; ج 1، ص 46، ح 5.

19. سوره روم، آيه 30.

20. كافى; ج 1، ص 58، ح 19.

21. سوره نساء، آيه 176.

22. كافى; ج 7، ص 414، ح 1.

23. سوره توبه، آيه 112.

24. كافى; ج 1، ص 38، ح 3.

25. بحار; ج 2، ص 221، ح 1.

26. جواهرالكلام; ج 40، ص 97.

27. ر ك: ص 94.

28. سوره نساء، آيه 105.

29. ر ك: ص 133.

30. كتاب البيع; ج 2، ص 464.

31. نهج البلاغه، خطبه 175، بند 6.

32. سفينة البحار; ج 2، ص 289.

33. سوره هود (ع)، آيه 88.

/ 299