آزادى و حيات انسانى - ولایت فقیهان و عدالت نسخه متنی

اين سخنان استاد علامه(رض)، تقريبا مربوط به نيم قرن پيش است و روزى كه اين گونه سخن ها در حوزه هاى علمى خيلى مستور بود، ايشان، به صورت مشهود و مبرهن و عقلى و تحليلى، آنها را بيان نمودند و از اين جهت، حق حيات علمى بر ما دارند و اين مباحث، اكنون، سخن روز گشته و گذشت زمان آن را كهنه نساخته است و به تعبير لطيف مرحوم شهيد مطهرى(رضوان الله تعالى عليه) در كتاب احياء تفكر اسلامى:

«صدسال بايد بگذردتا عمق ره آورد علمى حضرت استاد(قدس سره) براى جامعه ما هضم شود» (44) .

آزادى و حيات انسانى

دين اسلام براى انسان، هم حق حيات و زندگى قائل است و هم حق آزادى; ولى آزادى را مقدمه حيات برين انسانى مى داند. همه آزادى هاى انسان، براى دستيابى به حيات مادى و معنوى شايسته اوست و به همين دليل، وى نيازمند آزادى است و براى رسيدن به اين آزادى، بايد خود را از بند هوس ها برهاند. همه انسان ها در گرو رفتار خود مى باشند و تنها كسانى از قيد اين گروگان گيرى آزادند كه در صف «اصحاب يمين » و پاك كرداران با ايمان قرار گيرند:

«كل نفس بما كسبت رهينة الا اصحاب اليمين » (45) .

اكنون بايد ديد كه «اصحاب يمين » چگونه خود را از اين وامدارى رهانده اند.

پاسخ اين سؤال را مى توان در سخن پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله و سلم در آخرين جمعه ماه شعبان يافت كه خطاب به مردم فرمودند: «ان انفسكم مرهونة باعمالكم ففكوها باستغفاركم » (46) ;(اى انسان ها!) جان هاى شما در بند اعمالتان است; پس جان هاى خود را به وسيله استغفار و آمرزش خواهى از خدا، آزاد سازيد. از اينرو، آزادى حقيقى انسان در اين است كه با استغفار، خود را از بند گناهان گذشته آزاد سازد و با ايمان و عمل صالح، در زمره «اصحاب يمين » درآيد. اين آزادى معنوى است كه مى تواند مقدمه حيات اصيل انسانى باشد كه «فك رقبة » (47) و آزادسازى حقيقى انسان، همين است.