آزادى در بيت عتيق - ولایت فقیهان و عدالت نسخه متنی

آزادى در بيت عتيق

آزادى به بيانى كه گذشت، در نگاه قرآن، ارزشى بسيار والا دارد. اين ارزش تا بدان حد است كه قرآن كريم، انسان ها را دعوت مى كند تا به سوى «سمبل آزادى » نماز بخوانند و بسيارى از ديگر كارهاى ارزنده را، رو به همان سو انجام دهند. آن سمبل آزادى، «كعبه » است كه آن را «بيت عتيق » مى خوانند. برخى گفته اند اين نامگذارى، از آن روست كه كعبه، داراى قدمت و تاريخى كهن و ارزنده و گرانبها مى باشد، ليكن بر اساس برخى از روايات، امام باقر(عليه السلام) اين نامگذارى را چنين بيان فرمود كه كعبه، بيت آزادى است كه هيچ گاه از آن كسى نبوده است: «لانه بيت حر عتيق من الناس ولم يملكه احد» (40) ; به بيان ديگر، اين خانه همواره آزاد بوده و هيچ ستم پيشه اى نتوانسته است بر آن تسلط يابد و از اينرو، آن را «عتيق » به معناى آزاد ناميده اند و به اين ترتيب، مى توان «كعبه » را «سمبل آزادى » ناميد.

اينك بنگريم كه قرآن كريم، چگونه به اين سمبل آزادى ارج نهاده و جامعه انسانى را برانگيخته است كه به سوى آن رو كند. از سويى، انسان ها را فراخوانده كه گرداگرد اين آزادى مجسم بگردند و آن را تقديس كنند: «وليطوفوا بالبيت العتيق » (41) و از سوى ديگر، به آنان دستور داده است كه در زندگى خود، به سوى مسجدالحرام توجه كنند كه بيت عتيق در آنجاست:

«فول وجهك شطر المسجد الحرام وحيث ما كنتم فولوا وجوهكم شطره » (42) ;

پس(اى پيامبر!) روى خود را به سوى مسجدالحرام كن و هر جا كه باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد.