قرآن و آزادى انديشه - ولایت فقیهان و عدالت نسخه متنی

بنابراين، جنگ و جهاد ابتدايى، براى تحميل دين بر مردم نيست، بلكه ستيزى با سران بى منطق كشورهاى بى دين و با فتنه گرى و تبليغات فريبنده و بى اساس آنان است و نه تنها براى تحميل عقيده نيست، بلكه موافق آزادى عقيده و براى مهياسازى آن است. پيامبران الهى، همگى پاسداران دل هاى مردم و شكوفاسازان فطرت آنان هستند: «ويثيروا لهم دفائن العقول » (28) . فكر و دل مردم، امانت هاى الهى اند كه پيامبران از آنها محافظت مى كنند و لذا موساى كليم(عليه السلام) خطاب به فرعونيان چنين گفت: «ان ادوا الى عباد الله انى لكم رسول امين » (29) ; بندگان خدا را به من بسپاريد كه من براى شما رسول امين پروردگارم.

قرآن و آزادى انديشه

قرآن كريم، گشودن بند و زنجيرها را از دست و پاى مردم و آزاد كردن آنان را يكى از بهترين نعمت ها و ره آورد رسالت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مى داند: «ويضع عنهم اصرهم والاغلال التى كانت عليهم » (30) . بدترين زنجيرها، زنجير جهل و نادانى يا زنجير بردگى و بندگى است كه انسان گرفتار آنها، نمى تواند حقايق را بشناسد و يا پس از شناختن، به سبب اسارت، نمى تواند نظر خود را بيان كند و بر فرض اظهارنظر، توان اجراى مصوبات الهى را ندارد.

آزادى انديشه، در قالب امر به تفكر، تعقل، تدبر، و مانند آن، در بيش از سيصد آيه از آيات قرآن كريم مطرح شده است و مهم تر آنكه ذات اقدس اله، نزول قرآن را، براى هدف تعقل و تدبر معرفى مى نمايد: «انا انزلناه قرانا عربيا لعلكم تعقلون » (31) ; ما كتاب خود را به صورت قرآن عربى نازل كرديم تا شايد شما تعقل كنيد; «كتاب انزلناه اليك مبارك ليدبروا اياته وليتذكر اولوالالباب » (32) ; قرآن كتاب مباركى است كه به سوى تو نازل نموديم تا در آياتش تدبر كنند و تا صاحبان عقل ها متذكر شوند. در آيه ديگر، بى تدبران را چنين توبيخ مى فرمايد: «افلا يتدبرون القرءان ام على قلوب اقفالها» (33) ; چرا برخى در قرآن تدبر نمى كنند; مگر بر آن دل ها قفل زده شده است؟