ولایت فقیهان و عدالت نسخه متنی

به يكباره حوزه و دانشگاه حيات جديدى پيدا كرد. وقتى سخنان حضرت امام(قدس سره) با سخنان سالار شهيدان كربلا(عليه السلام) آميخته مى شد، با «نفخت فيه من روحى » (32) هماهنگ بود و هنگامى كه سخن زمينى فرع و نائب، به پيام آسمانى اصل و منوب عنه مرتبط مى شد، اثر مى كرد.

چون حضرت امام(رض) پيش از ديگران، هم مبدا فاعلى اين نهضت را و هم مبدا غائى آن را بررسى كرد، لذا پس از پيروزى انقلاب اسلامى، به طور مكرر توصيه مى فرمود كه نام كربلا و ياد حضرت حسين بن على(عليهمالسلام) را احيا كنيد و در مراسم سوگ سالار شهيدان(عليه السلام) اشك بريزيد; و آن زمان كه مداح اهل بيت(عليهم السلام)، نام سالار شهيدان كربلا را مى برد، تمام بدن ايشان مى لرزيد; چرا كه امام راحل(رحمه الله) خود را شاگرد اين مكتب احساس مى كرد و قيام خود را محصول اين نهضت مى يافت.

بنابراين، بدء انقلاب اسلامى، دوام آن، محورهاى اصلى پيام هاى رهبر انقلاب، وصيت ها و توصيه هاى بنيانگذار جمهورى اسلامى پس از پيروزى انقلاب، در جريان نهضت جهانى سالار شهيدان(عليه السلام) خلاصه مى شد.

كشورهايى وجود دارند كه انقلاب هايى در آنها صورت گرفت، ولى به ثمر نرسيد. لت شكست قيام آنان اين است كه در آن كشورها، نهضت حسين بن على(عليهمالسلام) حضور ندارد. اگر در الجزاير، مصر، سودان، و مانند آن، قيام حسين بن على(عليه السلام) حضور مى داشت، يقينا انقلاب آنان زود به ثمر مى رسيد; در آن كشورها، اشك براى اباعبدالله(عليه السلام) كه مايه احياى شوق شهادت است وجود ندارد. ما وقتى مى توانيم بر اهرمن درون پيروز شويم كه براى غفران ذنوب خود بگرييم; چه اينكه وقتى ظفرمند بر دشمن بيرون، از صحنه مصاف برمى گرديم كه به درگاه خدا اشك شوق بريزيم.

وجود مبارك على بن ابى طالب(عليه السلام) كه سلحشور ميدان جنگ است، در دعاى كميل، سلاح مردان الهى را «اشك » مى داند: «وسلاحه البكاء» (33) . اگر كسى بخواهد دشمن بيرون را از پاى درآورد، تا اهل اشك بر سالار شهيدان(عليه السلام) نباشد، توفيق مبارزه ندارد. آنان كه در عمليات هشت سال دفاع مقدس حضور داشتند، مستحضرند كه خط مقدم جبهه ها را مرثيه سيدالشهداء(عليه السلام) اداره مى كرد و سرودهاى ملى، در مراحل بعد مؤثر بود. بنده در مانور يكى از جبهه ها حضور داشتم; شخصا ديدم كه خط مقدم و خاكريز اول را با نوارهاى مرثيه و نوحه سالار شهيدان(عليه السلام) گرم مى كنند. كسى كه براى شهيد اشك مى ريزد، با اين ابتهال و تضرع خود، شوق شهادت تحصيل مى كند و چنين امتى، براى هميشه زنده است و كسى كه در درون خود از ترس قيامت مى نالد، او اهل تهذيب روح است.

از اينرو، حضرت امام راحل(رض) بر اساس اين مبادى اعتقادى، اصرار داشتند كه ما هر چه داريم از كربلا داريم و نام و ياد سالار شهيدان(عليه السلام) را بايد حفظ كرد.