گستردگي جهان آفرينش، بالاتر از آن است كه با متر، كيلومتر و فرسنگ اندازه گيري شود و تعداد اجرام آسمان بيش از آن است كه بتوان آن را با ارقام معمولي بيان كرد. از اين رو بشر براي بيان فاصله بين ستارگان به مقياس ديگري پناه برده و آن سرعت سير نور است كه در هر ثانيه مسافت سيصد هزار كيلومتر را طي مي كند.هنگامي تعجب ما بيشتر خواهد شد كه دريابيم خورشيد ما ستاره اي است در مجموعه اي بزرگ از ستارگان به نام (كهكشان) كه در اين كهكشان، ميليون ها ستاره وجود دارد.تازه كهكشان ما با اين منظومه شمسي و ميليون ها ستاره آن خود يك كهكشان از ميليون ها كهكشاني است كه در جهان وجود دارد و هيچ كس رقم آن را نمي داند، زيرا هر گاه تلسكوپ نيرومند و تازه اي ساخته مي شود كهكشان هاي بيشتري كشف مي گردد و برخي از آنها به قدري دورند كه نور آنها ميليون ها سال طول مي كشد تا به زمين برسد.فاصله دو قطر كهكشان ما به قدري است كه (نور)، آن را در حدود دويست تا سيصد ميليون سال طي مي كند.به قول يكي از دانشمندان، آن چه كه ما امروز تسخير فضا مي ناميم، در برابر عظمت جهان بالا، درست مانند اين است كه پروانه ظريفي روي برگ درخت عظيمي نشسته باشد كه هزاران شاخه و ميليون ها برگ دارد و در ميان جنگل انبوه و بي پاياني واقع شده كه صدها فرسنگ طول دارد. آن گاه، پروانه تصميم بگيرد از آن برگ به روي برگ ديگري كه مجاور آن است پرواز كند، برگ اول، (زمين ما) و برگ دوم (ماه) است و آن شاخه همچون منظومه شمسى، و آن درخت، كهكشان، كه منظومه شمسي ما جزئي از آن است و آن جنگل، جهان هستي است و در حقيقت دانشمندان نجوم مانند مسافراني هستند كه در جنگل گردش مي كنند. ستارگان، اين جنگل را تشكيل مي دهند و همان طور كه هر جنگل محدود است، تعداد ستاره ها نيز محدود است اما تعداد آنها چقدر است جديدترين تخمين هايي كه زده شده است تعداد ستارگان را در حدود چهل ميليارد نشان مي دهد.
لطفا منتظر باشید ...
