لطفا منتظر باشید ...
راهنمايي پيشوايان
در سخنان پيشوايان بزرگ ما مسأله سهو و اشتباه معصوم مطرح گرديده و صريحاً نفي شده است، مخصوصاً اگر (روح القدس) را كه همواره مؤيد و كمك و راهنماي پيامبران است در نظر بگيريم در اين صورت احتمال سهو و خطا منتفي خواهد بود. امام صادق (ع)به مفضل فرمود:.رُوحُ القُدُس تَحمِلُ النُّبُوَّة و روُحُ القُدُسِ لايَنامُ وَ لايَغفُلُ وَ لايَلهُو وَلايَسهُو؛ (20) .پيامبران گرامي پيوسته به وسيله روح القدس كمك مي شوند، آنان در پرتو كمك هاي او حامل نبوت مي گردند و پيامبران در سايه نگهباني اين قوه معنوى، از چيزي غافل نمي شوند و سهو بر آنها عارض نمي گردد.امام هشتم در توصيف امام مي فرمايد:.فَهُوَ مَعصُوم مُؤيَّد مُوَفُّق مُسَدَّد قَد اَمِنَ مِنَ الخَطا وَ الزَلَلِ وَ العِثار؛ (21) .امام از گناه، معصوم و فردي مؤيّد و موفق و از خطا و لغزش مصون است. (22) .درس 60: اطلاعات وسيع، علم و دانش سرشار
يكي ديگر از امتيازات پيامبران، داشتن اطلاعات وسيع و گسترده نسبت به هدفي است كه براي آن برانگيخته شده اند. در درس چهل وسوم گفته شد كه هدف از بعثت پيامبران همان تربيت و تعليم مردم است. بنابراين لازم است پيامبران عالي قدر هر نوع علم و دانشي را كه در مسير اين دو هدف قرار گيرد، دارا باشند.پيامبر اسلام علاوه بر اين دو مقام، حافظ حقوق و مجري حدود و پايه گذار عالي ترين حكومت جهاني است. در اين صورت هر نوع علم و دانش نيز كه در تأمين اين هدف لازم باشد بايد داشته باشد.پيراستگي از عيوب و نقايص
يكي ديگر از امتيازات پيامبران اين است كه براي تأمين هدف بعثت كه همان تعليم و تربيت است بايد از يك سلسله عيوب جسمي و روحي كه موجب دوري و تنفر مردم از آنان مي گردد پيراسته باشند؛ مثلاً خشونت و تندخويى، دنائت و پستى، امراض و بيماري هاي مسري و بدنامي خانوادگي نداشته باشند؛ زيرا اينها عواملي هستند كه موجب دوري و مايه تنفر مردم مي گردند و هدف بعثت را عقيم مي سازند، از اين رو بايد تمام رهبران آسماني در همه ادوار زندگي از اين عيوب مادي و معنوي پاك و پيراسته باشند.در كتاب هاي كلام براي پيشوايان آسمانى، امتيازات ديگري نيز شمرده اند كه لزوم آنها چندان روشن نيست، اگر چه همه آنها در پيشوايان ما جمع بوده است.1. اسراء (17) آيه 88.2. يونس(10) آيه 81.3. صف(61) آيه 6.4. طه(20) آيه هاي 29- 32.5. همان، آيه 36.6. مريم(19) آيه 53.7. مناهل العرفان، ص 63- 64.8. فصلت(41) آيه 12.9. نحل (16) آيه 68.10. قصص(28) آيه 7.11. انعام(6) آيه 122.12. شورى(42) آيه 51.13. عزت الله مجيدپور، نبوغ و علل آن (نقل با تلخيص).14. انعام(6) آيه 50.15. نجم(53) آيه 4.16. مسأله وحى، ص 56.17. وَ الّذين يكنزونَ الذّهبَ وَ الفضةَ وَلايُنفقونها في سبيل اذ فبشرهم بعذاب اليم. يَومَ يُحمي عَليها في نارِجهَنَّمَ فَتُكوي بِها جباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُم وَ ظُهُورُهُم هذا ماكَنزتُم لاَنفُسِكُم فَذُوقُوا ما كُنتُم تَكنِزُونَ ؛.و كساني كه طلا و نقره را گنجينه (و ذخيره و پنهان) مي سازند و در راه خدا انفاق نمي كنند به مجازات دردناكي بشارت ده! در آن روز كه آن را در آتش جهنم گرم و سوزان كرده و با آن صورت ها وپهلوها و پشت هاي شان را داغ مي كنند (و به آنها مي گويند:) اين همان چيزي است كه براي خود اندوختيد (و گنجينه ساختيد) پس بچشيد چيزي را كه براي خود مي اندوختيد (توبه (9) آيه 35).18. يعني به حقيقت گفتار گوينده توجه كن و شخصيت او را در تشخيص حق و باطل در نظر مگير.19. لازمه جلب اعتماد اين است كه پيامبر در تمام حالات و ادوار زندگى، خواه پيش از بعثت و خواه پس از آن از گناه و آلودگي پيراسته باشد، زيرا يك اعتماد صددر صد و بدون دغدغه در صورتي امكان پذير است كه از شخص مطلقاً گناهي ديده نشود. اشخاصي كه پاسي از عمر خود را در گناه صرف مي كنند، سپس راه توبه را پيش مي گيرند، اگر چه مي توانند تا حدودي اعتماد مردم را به خود جلب نمايند، ولي يك چنين اعتمادى، صد درصد و بدون ترديد خاطر نخواهد بود، بلكه از اين بيان مي توان نتيجه گرفت كه پيامبران بايد هم از گناهان عمدي و هم ازگناهان سهوي پيراسته باشند، زيرا گناه عمدي سلب اعتماد مي كند و گناه سهوي اگر چه موجب سلب اعتماد نمي گردد، ولي لطمه جبران ناپذيري بر موقعيت انسان وارد مي سازد. گناه سهوي اگرچه كيفر ندارد و انسان در پيش گاه خرد معذور است، ولي در افكار عمومي اثر بدي از خود مي گذارد و موجب دوري مردم مي گردد، خصوصاً گناه سهوي كه از قبيل قتل نفس و مانند آن باشد.20. بصائر الدرجات، ص 134.21. بحارالانوار، ج 17، ص 108.22. محدث بزرگ شيعه مرحوم كليني در اصول كافى، ج 1، ص 273، بابي دارد كه در آن احاديثي از پيشوايان معصوم ه را نقل مي كند كه همراه پيامبر گرامي و ديگر پيشوايان، فرشته اي است با عظمت تر از جبرئيل و ميكائيل كه آنان را از خطا و اشتباه مصون مي دارد. گويي سرشت انسان خطاخواه و اشتباه كار است، امّا چنين نيروي مرموز و پاسدار الهى، آنان را از لغزش خطا صيانت مي كند. حالا حقيقت چنين روح القدس و فرشته با عظمت تر از جبرئيل چيست، كه پيوسته با پيامبر و امام همراه است، مورد بحث ما نيست.
