به بركت پيروى از اهل بيت (عليهم السلام)، همه ما تا حدى راه سعادت را از شقاوت تشخيص مى دهيم. برخى معارفى كه در نظر ما كوچك و كم ارزش به حساب مى آيد، براى كسانى كه از اين معارف بى بهره اند مانند گوهر گران بهايى است كه بايد مدت ها زحمت بكشند تا به آن دست بيابند. به بركت اهل بيت (عليهم السلام)، اين گوهرها به راحتى به دست ما رسيده است. متأسفانه به همين دليل، گاهى در زندگى به آنها چندان اهميت نمى دهيم و آنها را خوب به كار نمى گيريم؛ تصور مى كنيم براى رسيدن به سعادت، بايد به دنبال چيزى گشت كه نه در كتابى باشد و نه كسى درباره آن بحثى كرده باشد، در حالى كه چنين نيست و اين تصور اشتباه است. آنچه براى سعادت ما اهميت داشته، در كتاب و سنّت آمده و مسايلى كه در اين زمينه مهم تر بوده بيش تر بر آن تأكيد گرديده و واضح تر بيان شده است؛ زيرا خدا خود مى خواهد كه بندگان را به قرب خويش برساند. بنابراين نبايد آنها را كم اهميت تلقى كنيم و به دنبال دستورها و مسايلى عجيب و غريب باشيم.