لزوم عيب پوشى از ديگران - پندهای امام صادق (علیه السلام) به ره جویان صادق نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

پندهای امام صادق (علیه السلام) به ره جویان صادق - نسخه متنی

محمد تقی مصباح یزدی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

لزوم عيب پوشى از ديگران

يكى از شيوه هايى كه بزرگان و علماى ما به كار مى بندند اين است كه گاهى در لابه لاى سخنان خود مطلبى را از ديگران نقل مى كنند. اين شيوه، درسى است براى ما كه اگر مطلبى را از كسى ياد گرفتيم اولاً، بدون تحريف آن را براى ديگران نقل كنيم و ثانياً، بگوييم كه اين سخن از كيست. اين يكى از روش هايى است كه تا حدودى مى تواند انسان را از تكبر و خودنمايى حفظ كند. امام صادق (عليه السلام) هم در نقش يك معلم اخلاق: در اين جا داستانى را از حضرت عيسى (عليه السلام) نقل مى فرمايند تا اين نكته اخلاقى را به شيعيان خود گوشزد كنند، نه اين كه آن حضرت نياز داشته باشند كه مطلبى را از ديگران بياموزند.

داستان از اين قرار است كه روزى حضرت عيسى (عليه السلام) از حواريون خود سؤال كردند، اگر شما در جايى ببينيد يكى از دوستان و برادرانتان هنگام خواب لباسش كنار رفته و مقدارى از عورتش ظاهر شده است، آيا سعى مى كنيد كه او را بپوشانيد و يا اين كه عورتش را بيش تر مكشوف مى سازيد؟ آنها در پاسخ گفتند: روشن است، سعى مى كنيم عورتش را بپوشانيم. حضرت فرمودند: خير، شما اين كار را نمى كنيد، بلكه همه آن را نمايان مى كنيد. آنها از اين سخن حضرت عيسى (عليه السلام) تعجب كردند، اما متوجه شدند كه در اين پرسش و پاسخ سرّى نهفته است. حضرت عيسى (عليه السلام) با اين كار مى خواستند به ياران و شاگردانشان بفهمانند كه حق مؤمن بر مؤمن اين است كه عيب او را بپوشاند و نه تنها آن را بازگو نكند، بلكه اگر مى تواند پرده پوشى هم بكند تا آبرويش محفوظ بماند.

بنابراين اگر انسان كار بدى از كسى سراغ دارد نه تنها نبايد از او غيبت كند و بدى او را براى ديگران بازگو نمايد، بلكه بايد سعى كند كه اين عيب مكشوف نشود و مكتوم باقى بماند؛ يعنى خطايى كه از او سر زده در بين مردم و مسلمان ها زبان به زبان پخش نگردد.

البته مسأله امر به معروف و نهى از منكر، موعظه و ارشادكردن وظيفه ديگرى است كه شرايط خاص خودش را دارد. در هر حال اگر ما واقعاً مى خواهيم عيب كسى را برطرف نماييم، بايد در خلوت و آن هم به گونه اى كه متوجه نشود ما عيبش را مى دانيم، وى را نصيحت و ارشاد كنيم.

/ 123