على بن مقرب احسايى (و 629 ق) از اديبان و سخن سرايان معروف - رنج های زهرا (سلام الله علیها) نسخه متنی

على بن مقرب احسايى (و 629 ق) از اديبان و سخن سرايان معروف

[ادب الطف، ج 4، ص 32، به نقل از اثبات الهداة.] .

اى كاش مى دانستم كه براى كداميك نوحه سرايى كنم و در غم چه كسى اشك ديدگانم را روان سازم: آيا براى وصى پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله كه در محرابش، پيش از آن كه به ركوع رود، شمشير بر فرق سرش فرود آمد يا براى بتول- فاطمه- كه به فرمان آنان از ارثش- كه حق مسلم او بود- محروم شد؛ و سخن كسى كه به او گفت: اى زن! ادعاى باطلى كرده اى، برگرد. پدرت با صداى بلند و در ميان گروه، گروه اعلام كرد كه ما گروه پيامبران براى فرزندان من ارث نمى گذاريم.

آنچه از ما مى ماند، غنيمت است (براى تمام مسلمين) است. پس آنچه پدرت گفته بشنو و بدان راضى باش. فاطمه گفت: پس نحله ى پدرم، بهترين بندگان خدا، شفيعى كه شفاعت او پذيرفته است، را به من بدهيد. گفتند: آيا بيّنه اى دارى كه بشنويم و مورد پذيرش ما باشد؟ گفت: دو فرزندم و شوهرم حيدر- على- در اين باره بهترين گواهان هستند. گواهى آنان را نپذيرفتند. نص كتاب هم آنان را قانع نكرد. فاطمه همواره از ردّ خواسته اش و پهلوى شكسته اش رنجور و شكسته، مظلوم و ستمديده بود. يا براى او- حسن عليه السلام- كه جعده كاسه اى سم به او خورانيد.

شيخ على بن عبدالعزيز خليعى حلّى (و 750 ق)

[المنتخب طريحى، ص 161.]

پروردگارا! كيست كه همچون من ارث پدرش از او گرفته شود و اينگونه مورد حقد و كينه قرار گيرد؟ و چه كسى غصه ى پسرش را خورده آنگاه كه فرزند مرجانه ملعون غصه بخورد من داد. و چه كسى را ديده اى كه پيش از من تكذيب شده باشد و حال آنكه مى دانستند، خداوند مرا از آلودگيها پاكيزه گردانيده است؟ آيا هيچ دختر پيامبرى هست كه شعله اى آتش در خانه او افتاده باشد، آن چنان كه دور تا دور خانه ام را هيزم چيدند و آتش آوردند تا آن را آتش زنند؟

علاءالدين حلّى (مقتول 876 ق)

عالم فاضل و اديب كامل علاءالدين، شيخ على بن حسين حلّى شفهينى معاصر شهيد اول كه شهيد برخى از قصايد او را شرح كرده، مى گويد:

[الغدير، ج 6، ص 391.] .

و أخرج المرتضى من عقر منزله ...... الخ

دروغ و جهل و آرزوهاى باطل آنان را گمراه كرد و در ميان خود تصميم گرفتند كه خانه فاطمه ى زهرا عليهاالسلام را آتش زنند. واى چه حادثه سخت و شگفت انگيزى! خانه اى با پنج نفر ساكن كه ششم آنان جبرئيل است، بدون سبب در آتش شعله مى كشد، و مرتضى از درون خانه اش بيرون آورده مى شود...

مغامس حلّى (اواخر قرن نهم هجرى)

[المنتخب طريحى، ص 293.] .

بدترين مردمان ميراث فاطمه طاهره را كه اشك از چشمانش روان بود، ربود. پيش تر در اثر ضربه اى كه به او وارد كردند، جنينش را سقط كرد و در حالى از دنيا رفت كه حقّش را غصب كرده بود.