فدك، يك مسأله سياسى - رنج های زهرا (سلام الله علیها) نسخه متنی

پس اين گفته اش يعنى چه، كه مى گويد: زهرا عليهاالسلام و زدن او ربطى به خلافت ندارد؟ بلكه حقيقت اين است كه قضيه ى زهرا عليهاالسلام و آنچه بر او گذشت به همه جامعه اسلامى مربوط است.

آيا اين گوينده گمان مى برد كه مطالبه ى فدك توسط زهرا عليهاالسلام براى تأمين معاش خود او بود؟ در حالى كه واضح است كه زندگانى زهرا عليهاالسلام پيش از آن، در همان اوان، و پس از آن كمترين تفاوتى نداشت.

او با اموال فدك نه كاخى براى خود ساخت و نه خود را با طلا و نقره آراست، نه فرش خانه اش نو شد، و نه اشياى فاخر و قيمتى جمع كرد، و نه پولى براى آينده پس انداز كرد، و نه باغ و مستغلات خريد، و نه مركبهاى زيبا چنانكه ديگران كرده اند و مى كنند. زهرا عليهاالسلام غله ى فدك را در راه خدا، و بين فقرا و مساكين به مصرف مى رساند.

فدك، يك مسأله سياسى

دليل ما بر سياسى بودن مسأله فدك، محاوره ى امام كاظم عليه السلام با هارون الرشيد است. هارون به امام كاظم عليه السلام مى گفت: يا اباالحسن! فدك را بگير تا آن را به تو برگردانم. امام كاظم عليه السلام از آن سرپيچى مى كرد. تا اينكه هارون بر اين مطلب پافشارى كرد. امام فرمود:

من فدك را جز با حدود آن تحويل نمى گيرم.

حدود آن كدام است.

يا اميرالمؤمنين! اگر حدود آن را تعيين كنم، آن را برنمى گردانى.

به حقّ جدّت كه برمى گردانم.

حدّ اول عدن است.

چهره هارون تغيير كرد و گفت: عجب!

حدّ دوم، سمرقند.

رنگ رخسار هارون تيره تر شد.

حدّ سوم آفريقا.

چهره ى هارون سياه شد و گفت: عجب!

حدّ چهارم ساحل دريا در امتداد خزر و ارمنستان.

بنابراين چيزى براى ما باقى نماند. پس بفرما در جاى من بنشين!

امام كاظم عليه السلام فرمود: به تو گفتم كه اگر حدود فدك را تعيين كنم، آن را برنمى گردانى.

در اين موقع بود كه هارون تصميم گرفت امام را به شهادت رساند و يحيى بن خالد اين مأموريت را بر عهده گرفت... [ر. ك: ربيع الابرار، ج 1، صص 315- 316؛ الطرائف، ص 252؛ كافى، ج 1، ص 543؛ بحارالانوار، ج 48، ص 144.]

شگفتا! زهرا عليهاالسلام همان عابده ى زاهده كه شب با شوهرش على عليه السلام روى پوستى مى خوابيد كه روز، شتر را روى آن علف، مى دادند [ر. ك: تذكرةالخواص، صص 307- 308؛ طبقات ابن سعد، ج 8، صص 22- 23.] باقى ماند.

به همين دليل ما با اين گفته موافق نيستيم كه زهرا عليهاالسلام با كلامى كه متضمن نوعى جسارت به على عليه السلام و سرزنش او بود، آن حضرت را مخاطب ساخت مگر اينكه روايت معناى ديگرى داشته باشد كه فهم ما بدان نمى رسد يا قرينه اى داشته