لطفا منتظر باشید ...
آيه: 153 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ
ترجمه
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! (دربرابر حوادث سخت زندگى،) از صبر و نماز كمك بگيريد، همانا خداوند با صابران است.نكته ها
مشابه اين كلام الهى را در همين سوره (457) خوانديم كه خداوند به بنى اسرائيل مى فرمود: در برابر ناملايمات و سختى ها، از صبر و نماز كمك بگيريد. در اين آيه نيز به مسلمانان دستور داده مى شود تا در برابر حوادث سخت زندگى، از صبر و نماز يارى بجويند. آرى، در دهاى يكسان، داروى يكسان لازم دارد. اصولاً انسانِ محدود، در ميان مشكلات متعدّد و حوادث ناگوار، اگر متصل به قدرت نامحدود الهى نباشد، متلاشى ومنكوب مى شود. و انسانِ مرتبط با خداوند، در حوادث و سختى ها، خود را نمى بازد و براى او حوادث، بزرگ نمى نمايد. كسى كه نماز را با حضور قلب و با توجّه مى خواند، به معراج مى رود. هرچه پرواز معنوى او بيشتر باشد و بالاتر رود، دنيا و مشكلات آن و حتّى خوشى هاى آن كوچكتر مى شود. انسان، يا در نعمت بسر مى برد كه بايد به آيه قبل عمل كند؛ اذكرونى، اشكروا لى و يا در سختى بسر مى برد كه بايد به اين آيه عمل كند؛ استعينوا بالصبر خداوند مى فرمايد: خدا با صابران است و نمى فرمايد: با نمازگزاران است. زيرا نماز نيز نياز به صبر و پايدارى دارد. (458) در روايات مى خوانيم : هرگاه كار سختى براى حضرت على عليه السلام پيش مى آمد حضرت دو ركعت نماز مى خواند. (459) اين سيره را بوعلى سينا نيز عمل مى كرد. صبر، مادر همه كمالات است. صبر در جنگ، مايه شجاعت است. صبر در برابر گناه، وسيله تقواست. صبر از دنيا، نشانه زهد است. صبر در شهوت، سبب عفّت است. صبر در عبادت، موجب طاعت، و صبر در شبهات، مايه ى وَرع است. (460)پيام ها
1- ايمان اگر همراه با عمل و توكّل وصبر و عبادت باشد، كاربرد بيشترى خواهد داشت. (461) الّذين آمنوا استعينوا بالصبرو... 2- نماز اهرم است، بار نيست. استعينوا بالصبر والصلوة 3- صبر ونماز، وسيله ى جلب حمايت هاى الهى هستند. استعينوا بالصبر والصلوة انّ اللّه مع الصابرين 4- اگرچه خداوند با هركس ودر هر جايى حضور دارد؛ هو معكم اينما كنتم (462) و لكن همراهى خدا با صابران، معناى خاصّى دارد و آن لطف، محبّت و يارى رسانى خداوند به صابران است. انّ اللّه مع الصابرين457-تكاثر، 1.
458-حجر، 3.
459-بقره، 45.
460-تفسير روح المعانى.
461-تفسير صافى، ج 1، ص 111.
462-تفسير اطيب البيان، ج 2، ص 258.
