آيه: 94 قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الآَخِرَةُ عِندَ اللّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ - تفسیر نور سوره البقره نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر نور سوره البقره - نسخه متنی

محسن قرائتی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

آيه: 94 قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الآَخِرَةُ عِندَ اللّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

ترجمه

بگو: اگر سراى آخرتدر نزد خداوند مخصوص شماست، نه ساير مردم، پس آرزوى مرگ كنيد، اگر راست مى گوييد.

نكته ها

بنى اسرائيل، ادّعاهاى دروغين و خيال پردازى هاى فراوان داشتند كه برخى از آنها عبارت بود از:

ما فرزندان و محبوبان خدا هستيم. نحن ابناء اللّه و احبّائه (381)

كسى وارد بهشت نمى شود مگر آنكه يهودى و يا نصرانى باشد. قالوا لن يدخل الجنّه الاّ من كان هوداً او نصارى (382)

آتش دوزخ، جز چند روزى به ما اصابت نمى كند. لن تمسّنا النّار الاّ ايّاما معدودة

اين آيه (383) ، همه ى اين بافته هاى خيالى وموهومات فكرى آنها را ردّ كرده و مى فرمايد: اگر اين ادّعاهاى شما درست باشد و به اين حرف ها ايمان داشته باشيد، ديگر نبايد از مرگ بترسيد واز آن فرار كنيد، بلكه بايد آرزوى مرگ كنيد تا به بهشت وارد شود!

اولياى خدا، نه تنها از مرگ نمى ترسند، بلكه اشتياق به مرگ نيز دارند. همانگونه كه حضرت على عليه السلام مى فرمايد: واللَّه لابن ابى طالب آنس بالموت من الطفل بثدى امّه يعنى (384) به خدا سوگند علاقه فرزند ابوطالب به مرگ، از علاقه طفل شيرخوار به سينه مادرش بيشتر است.

آرى، بايد بگونه اى زندگى كنيم كه هر لحظه آماده مرگ باشيم. (385)

پيام ها

1- در برابر خيالات و موهومات، با صراحت برخورد كنيد. قل

2- دامنه ى انحصار ونژادپرستى، تا قيامت كشيده مى شود! لكم الدار الاخرة خالصة...

3- وجدان، بهترين قاضى است. إن كانت... فتمنّوا الموت

4- آمادگى براى مرگ، نشانه ى ايمان واقعى و صادقانه است. فتمنّوا الموت ان كنتم صادقين


381-چنانكه گفته اند: حبّ الشى ء يعمى و يصمّ دوستدارى چيزى، انسان را كور وكر مى كند. يعنى انسان ديگر حاضر نيست عيب هاى آنرا ببيند ويا بشنود.
382-مائده، 18.
383-بقره، 111.
384-بقره، 80.
385-بحار، ج 28، ص 233.

/ 286