آيه: 206 وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ
ترجمه
و هنگامى كه به او گفته شود از خداى پروا كن، عزت وغرورى كه در سايه ىگناه بدست آورده او را بگيرد. پس آتش دوزخ براى او كافى است وچه بد جايگاهى است.پيام ها
1- مستكبران، به موعظه ى ديگران گوش نمى دهند. اذا قيل له اتّق اللَّه اخذته العزّة در تاريخ آورده اند كه عبدالملك مروان از خلفاى بنى اميه بر بالاى منبر در شهر مدينه گفت: به خدا سوگند هركس مرا امر به تقوى كند، گردنش را خواهم زد. 2- (594) حاكم بايد پندپذير باشد. اذا قيل... اخذته العزّة 3- گناه، مايه ى عجب، غرور و تكبّر است. اخذته العزّة بالاثم 4- توجّه دادن به دوزخ، هشدارى غرور شكن است. فحسبه جهنّم594-حج، 41.