كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند و سپس به دنبال آنچه انفاق كرده اند، منّت نمى گذارند و آزارى نمى رسانند، پاداشآنها برايشان نزد پروردگارشان (محفوظ) است و نه ترسى دارند و نه غمگين مى شوند.
نكته ها
هدف اسلام از انفاق، تنها سير كردن شكم فقرا نيست، بلكه اين كار زيبا بايد بدست افراد خوب، يا شيوه خوب و همراه با اهداف خوبى باشد. گاهى انسان گامى براى خدا بر مى دارد و كارى را به نيكى شروع مى كند، ولى به خاطر عوارضى از قبيل غرور يا منّت يا توقّع و يا امثال آن ارزش كار را از بين مى برد. با منّت، اثر انفاق از بين مى رود، چون هدف از انفاق تطهير روح از بخل است، ولى نتيجه ى منّت، آلود ه شدن روح مى باشد. منّت گذار، يا در صدد بزرگ كردن خود و تحقير ديگران است و يا مى خواهد نظر مردم را به خود جلب كند كه در هر صورت از اخلاص بدور است. مگر خداوند به خاطر همه ى نعمت هايى كه به ما داده بر ما منّت گذاشته تا ما با بخشيدن جزئى از آن بر خلق او منّت بگذاريم. در مجمع البيان حديثى روايت شده است كه رسول اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: خداوند در قيامت به منّت گذاران، نگاه لطف آميز نمى كند.
پيام ها
1- شروع نيكو كافى نيست، اتمام نيكو هم شرط است. ينفقون... ثمّ لايُتبِعون... منّاً 2- اسلام حافظ شخصيّت محرومان وفقراست و كوبيدن شخصيّت فقرا از طريق منّت را سبب باطل شدن عمل مى داند. لا يتبعون... منّاً و لا اذىً 3- اعمال انسان، در يكديگر تأثير دارند، يعنى يك عمل مى تواند عمل ديگر را خنثى كند. انفاق براى درمان فقر است، ولى منّت گذارى آنرا مايه ى درد فقرا مى گرداند. ينفقون... لا يتبعون... منّاً و لا اذىً 4- خداوند، آينده انفاق كننده را تضمين كرده است. لا خوف عليهم ولا هم يحزنون 5 - كسى كه بدون منّت و آزار وفقط براى خدا انفاق مى كند، از آرامشى الهى برخوردار است. ينفقون اموالهم فى سبيل اللّه... لا خوف عليهم ولا هم يحزنون
لطفا منتظر باشید ...
