آيه: 233 وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَعلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ م َوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالاً عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُواْ أَوْلاَدَكُمْ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّآ آتَيْتُم ب ِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ - تفسیر نور سوره البقره نسخه متنی

آيه: 233 وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَعلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ م َوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالاً عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُواْ أَوْلاَدَكُمْ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّآ آتَيْتُم ب ِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

ترجمه

مادرانى كه مى خواهند دوران شيردهى را كامل سازند، دو سال تمام فرزندانشان را شير دهند. و خوراك وپوشاك اين مادران، به وجهى نيكو بر عهده (پدر و) صاحب فرزند است. هيچ كس جز به قدر توانشمكلف نمى شود. هيچ مادرى به خاطر فرزندش ونيز هيچ پدرى به خاطر فرزندش نبايددچ ار ضرر شود. و (اگر پدر نباشد، هزينه خوراك و پوشاك مادر) بر عهده وارث اوست. و اگر پدر و مادر با توافق و مشورت يكديگر بخواهند كودك را (زودتر از دو سال) از شير بازگيرند، گناهىبر آنها نيست. واگر (به جهت عدم توانايى يا عدم موافقت مادر) خواستيد دايه اى براى فر زندانتان بگيريد، گناهى بر شما نيست، به شرط اينكه آنچه را به وجهى پسنديده قرار گذاشته ايدبپردازيد. و از خدا پروا داشته و بدانيد خدا به آنچه انجام مى دهيد بيناست.

نكته ها

در مورد پدر و مادر و فرزند، در اين آيه كلمات أب و اُمّ نيامده، بلكه والد و والده آمده است. زيرا كلمات أب وامّ شامل عمو، معلّم و پدر زن مى شود. همانگونه كه زنان پيامبر صلى الله عليه وآله امّهات مؤمنين هستند، نه والدات آنها.

چون آيات قبل مربوط به طلاق و جدايى زن و شوهر از يكديگر بود، لازم است تكليف كودكان و نوزادان نيز روشن شود، تا آنان فداى اختلافات پدر و مادر نشوند. توجّه به عواطف مادر، اهميّت شير مادر، مقدار نياز طبيعى نوزاد به شير و مدّت آن، در اين آيه مطرح شده است.

پيام ها

1- اسلام، دينى جامع است. حتّى براى تغذيه مناسب نوزاد با شير مادر، برنامه دارد. والوالدات يرضعن

2- حتّى مادرِ طلاق داده شده، در شير دادن نوزادش بر سايرين اولويّت دارد. والوالدات يرضعن

3- مدّت شير دادن كامل دو سال است. حولين كاملين

4- بايد حقوق مالى و مادّى مادر و دآيه در برابر شير دادن فرزند پرداخت شود.وعلى المولود له رزقهن و كسوتهن... اذا سلّمتم ما آتيتم

5 - مقدار خرجى بايد بر اساس عرفِ شناخته شده و به قدر توانايى باشد. بالمعروف لا تكلّف نفس الاّ وسعها

6- تكليف، براساس قدرت وبه اندازه ى توانايى انسان است. لا تكلّف نفس الاّ وسعها

7- فرزند نبايد اسباب ضرر به والدين شود. لا تضارّ والدة بولدها

8 - بايد زندگى مادر در دوران شيردهى تأمين شود، هرچند پدر فرزند از دنيا رفته باشد. وعلى الوارث مثل ذلك

9- از شير گرفتن كودك، نياز به مشورت وتوافق والدين دارد. و ان ارادا فصالا عن تراض منهما و تشاور

10- زن و شوهر درباره امور نوزاد بايد مشورت كنند. تشاور

11- در شير دادن، اوّل مادر بعد دايه. والوالدات يرضعن... ان اردتم أن تسترضعوا اولادكم

12- رعايت تقوا در تغذيه كودكان، بر عهده والدين است. ...واتقوا اللّه