لطفا منتظر باشید ...
آيه: 208 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِي السِّلْمِ كَآفَّةً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
ترجمه
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! همگى در صلح و آشتى درآئيد (وتسليم مطلق خداوند شويد) و گامهاى شيطان را پيروى نكنيد كه او دشمن آشكار شماست.نكته ها
قرآن، ايجاد رابطه ى مسالمت آميز با گروه هاى زير را مطرح كرده است: 1- با مشركانِ بى آزار. لم يقاتلوكم فى الدين ولم يخرجوكم من دياركم ان تبرّوا و تقسطوا اليهم با كسانى كه (598) سرجنگ با شما ندارند و مزاحم وطن شما نيستند، خوشرفتارى كنيد. 2- با اهل كتاب. قل تعالَوا اِلى كلمة سواء بيننا وبينكم اَلاّ نعبد الاّ اللَّه (599) به اهل كتاب بگو: بياييد تا در آنچه ما و شما هم عقيده هستيم، متّحد باشيم. 3- با ديگر مسلمانان. يا ايّها الّذين آمنوا ادخلوا فى السِّلم كافّة در چند آيه قبل (600) درباره اجتماع بزرگ سياسى عبادى حج فرمود: در آنجا فسق و جدال نباشد. پس مى توان جامعه اى بدون فسق وجدال تشكيل داد و چه بهتر كه هميشه چنين باشيم و از گام هاى شيطانى كه عامل تفرقه است دورى نمائيم. روايات متعدّد، دخول در سِلم را ورود در تحت رهبرى معصوم دانسته اند. (601) چنانكه در روايات آمده است: ولاية على بن ابى طالب حصنى و ناگفته پيداست كه دخول در حِصن و دژ، دخول در سِلم و سلامتى و آرامش است و چه آرامشى بالاتر از اينكه انسان احساس كند رهبرش الهى، معصوم، آگاه، دلسوز و پيشگام ترين افراد در همه ارزشها و كمالات مى باشد.پيام ها
1- ورود در فضاى سِلم و سلام و تسليم امكان ندارد، مگر در سايه ى ايمان. ياايّها الّذين آمنوا 2- سليقه ها را كنار گذاشته، تنها تسليم قانون خدا باشيم. ادخلوا فى السّلم كافّة 3- ايجاد صلح، وظيفه ى همه مسلمانان است. كافّة 4- وسوسه هاى شيطان، انسان را مجبور به گناه نمى كند، بلكه انسان قدرت مقابله با شيطان را دارد و به همين دليل از اطاعت او نهى شده است. لا تتّبعوا 5 - شيطان، گام به گام انسان را منحرف مى كند. خطوات 6- راههاى منحرف كردن شيطان، بسيار است. خطوات 7- شيطان، دشمن صلح و وحدت است وهمه ى نداهاى تفرقه انگيز، بلندگوهاى شيطانى هستند. ادخلوا فى السّلم كافّة و لا تتّبعوا خطوات الشيطان598-بسيارى از علماى اهل سنّت، به اين فضيلت على عليه السلام اقرار كرده اند كه علاّمه امينى ره در الغدير (ج 2، ص 48( آنان را نام برده است، از آن جمله امام احمدحنبل، در مسند خود (ج 1، ص 348( مى باشد. صاحب تفسير اطيب البيان مى نويسد: در كتاب غايةالمرام، بيست حد
599-تفسير صافى، ج 1، ص 241.
600-ممتحنه، 8.
601-آل عمران، 64.
