لطفا منتظر باشید ...
آيه: 19 أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاء فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ واللّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ
ترجمه
يا چون (گرفتاران در) بارانى تند از آسمانند كه در آن، تاريكى ها و رعد وبرقى است كه از ترس صاعقه ها وبيم مرگ،انگشتان خود را در گوشهايشان قرار مى دهند. و(لى) خداوند بر كافران احاطه دارد.نكته ها
خداوند، منافق را به اشخاصِ در باران مانده اى تشبيه كرده كه مشكلات بارانِ تند، شب تاريك، غرّش گوش خراش رعد، نور خيره كننده ى برق، و هراس و خوف مرگ، او را فرا گرفته است، امّا او نه براى حفظ خود از باران پناهگاهى دارد و نه براى تاريكى، نورى و نه گوشى آسود ه از رعد و نه روحى آرام از مرگ.پيام ها
1- منافقان غرق در مشكلات و نگرانى ها مى شوند، و در همين دنيا نيز دلهره و اضطراب و رسوايى و ذلّت دامن گيرشان مى شود. ظلمات و رعد و برق 2- منافقان از مرگ مى ترسند. حذر الموت 3- منافقان بدانند كه خداوند بر آنها احاطه دارد و هر لحظه اراده فرمايد، اسرار و توطئه هاى آنها را افشا مى كند. و اللّه محيط بالكافرين (201) 4- سرانجام نفاق، به كفر منتهى مى شود. و اللّه محيط بالكافرين لذا در جاى ديگر قرآن مى فرمايد: ان اللَّه جامع المنافقين و الكافرين فى جهنم جميعاً (202)201-نگاهى به عملكرد و سرنوشت منافقان در جريان انقلاب اسلامى ايران، نشانه اى روشن براى اين آيه است. دلهره، تفرقه، شكست، آوارگى، غربت، بى آبرويى، پناهندگى به كفّار و طاغوت ها و جاسوسى، نتيجه ى اعمالشان بود. آنان با استفاده از شعارها و شخصيت هاى مذهبى، خيال پيرو
202-نساء، 140.
