لطفا منتظر باشید ...
آيه: 37 فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
ترجمه
پس آدم از سوى پروردگارش كلماتى دريافت نمود، (وبا آن كلمات توبهكرد،) پس خداوند لطف خود را بر او بازگرداند. همانا او توبه پذير مهربان است.نكته ها
چون آدم از غذايى كه نبايد بخورد، چشيد و از آن همه نعمت و رفاه محروم شد، متوجّه اشتباه خود گرديد. او در اثر پشيمانى و ندامت، كلماتى را از خداوند دريافت كرد و به وسيله ى آن كلمات، توبه نمود. (291) طبق آنچه از روايات شيعه وسنى استفاده مى شود، مراد از كلماتى كه آدم به وسيله ى آن توبه نمود، توسّل به بهترين خلق خدا يعنى حضرت محمّد و اهل بيت او عليه وعليهم السلام است. چنانكه در تفسير درّالمنثور از ابن عباس نقل شده است كه آدم براى پذيرش توبه اش، خداوند را به اين نام ها قسم داد: بحّق محمّد وعلىّ و فاطمة و الحسن و الحسين (292) البتّه برخى معتقدند، مراد از كلمات، همان جمله اى است كه در سوره ى اعراف آمده است: ربّنا ظلمنا أنفسنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنكوننّ من الخاسرين (293) خدايا! ما به خو د ستم كرده ايم و اگر تو ما را نيامرزى و مورد رحمت قرار ندهى، حتماً از زيانكاران خواهيم بود.پيام ها
1- همچنان كه توفيق توبه از خداست، بايد چگونگى و راه توبه را نيز از خداوند دريافت كنيم. من ربّه كلمات 2- قبول توبه و ارائه ى راه آن، از شئون تربيت و ربوبيّت اوست. من ربّه 3- اين همه لطف و قبول توبه، تنها كار خداست. هو 4- اگر توبه واقعى باشد، خداوند آن را مى پذيرد. هو التّواب 5 - اگر توبه را شكستيم، باز هم خداوند توبه را مى پذيرد. هو التوّاب 6- عذرپذيرى خداوند همراه با رحمت است، نه عتاب وسرزنش. التّواب الرّحيم291-اعراف، 20.
292-توبه، به معنى بازگشت است. اگر توبه را به خدا نسبت دهيم، به معنى بازگشت لطف و رحمت او بر بنده ى خلافكار و پشيمان است؛ هو التوّاب و اگر آنرا به بنده نسبت دهيم به معنى بازگشت انسان خطاكار به سوى خداوند است. فتاب عليه
293-تفسير درّالمنثور، ج 1، ص 60.
