لطفا منتظر باشید ...
رواياتى در باره امر به معروف و نهى از منكر و تعليم احكام الهى
و نيز در همين كتاب است كه عبد بن حميد از معاذ بن جبل نقل مىكند كه گفته است رسول اللَّه (ص) فرمود: اگر كسى به شما عطيه و ارمغانى داد مادامى كه عطيه به شمار رفت يعنى در دادنش جز ثواب طمعى نداشت گرفتن آن حلال است، و اما اگر اسمش عطيه باشد و ليكن در واقع رشوهاى بود كه آن را به طمع دين شما به شما دادهاند، در آن صورت آن را مگيريد كه حرام است، و با اينكه ممكن است اين رشوه فقر شما را از بين ببرد و يا شما را از ترس دشمن ايمنى دهد با اينهمه با آن فقر و در آن ترس بسر ببريد، و راضى نشويد كه رشوه دين شما را تباه سازد، بدرستى كه بنى ياجوج آمدهاند، و بدرستى آسياب دين بزودى بدور در خواهد آمد «2» بايد مراقب باشيد، پا از حدود قرآن فراتر نگذاريد، بزودى سلطان و هواخواهانش از قرآن و هواخواهانش جدا و با هم خواهند جنگيد. بزودى پادشاهانى بر شما مسلط شده و حكومت خواهند كرد كه در ميان شما به حكمى و در بين خود به حكمى ديگر رفتار خواهند نمود، اگر سر در اطاعتشان در آوريد گمراهتان مىكنند و اگر نافرمانيشان كنيد شما را مىكشند، اصحاب پرسيدند يا رسول اللَّه ما اگر آن روز را درك كرديم تكليفمان چيست؟پيامبر فرمود: مانند اصحاب و ياران عيسى باشيد، آنان را با اره دو نيم كردند و به دارها آويختند به اين منظور كه شايد بتوانند به اين وسيله آنان را در معصيت با خود شركت دهند ليكن قبول نكردند و تن به مرگ دادند، و حاضر به نافرمانى خدا نشدند، آرى مرگ در اطاعت خدا بهتر از زندگى در معصيت اوست، اولين معصيت و زشتى كه در بنى اسرائيل راه يافت اين بود كه امر به معروف و نهى از منكرشان به اين صورت در آمد كه مرتكبين گناه را بعنوان تاديب امر به معروف و نهى از منكر مىكردند و در عين حال دست از رفاقت آنان بر نداشته و با آنان مىخوردند و مىآشاميدند، چنان كه گويا آنان مرتكب گناه نشدهاند و هرگز گناهى نكردهاند، به همين جرم كه عصيان و تجاوز كردند خداوند همه شان را به زبان داود به لعنت(1) الدر المنثور ج 2 ص 300.(2) ظاهرا مراد اين است كه بزودى حكومت اسلام رو بقوت و قلمرو آن رو بتوسعه مىگذارد.
