رواياتى ديگر در مورد تحريم خمر و ميسر و انصاب و ازلام‏ - ترجمه تفسیر المیزان جلد 6

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 6

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

توجيهات عجيب و غريبى كرده‏اند، حتى بعضى از آنان گفته‏اند: صحابه آيه سوره بقره" قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ" را تاويل مى‏كردند، با اينكه قرآن كريم قبل از اين، در آيه سوره اعراف تصريح به حرمت" اثم" كرده و فرموده است كه مراد از اين اثم، اثم مخصوصى (خمر) است «1».

و كوتاه سخن اينكه، آيات قرآن مجيد در باره اينكه شراب در اسلام و قبل از هجرت تحريم شده است تصريح و تنصيص دارد، و آيه سوره مائده جز بمنظور تاكيد و تشديد در تحريم قبلى و تحريك مردم در انقياد و اينكه در انتها از اين نهى الهى و اقامه حكم حرمت سهل‏انگارى نكنند، نازل نشده است.

رواياتى ديگر در مورد تحريم خمر و ميسر و انصاب و ازلام‏

و در تفسير عياشى است كه هشام از مردى موثق و او بدون ذكر راويان بعدى (مرفوعا) از امام صادق (ع) نقل كرده كه شخصى به آن جناب عرض كرد: از شما اهل بيت رواياتى شنيده مى‏شود كه خمر و انصاب و ازلام كنايه از اشخاصى است.

حضرت فرمود: دروغ است، خداى متعال هيچوقت خلق خود را- به چيزى كه نفهمند- خطاب نمى‏كند «2».

و نيز در تفسير مزبور است كه عبد اللَّه بن سنان از امام صادق (ع) نقل كرده كه گفت: قدامة بن مظعون را به جرم شرابخوارى نزد عمر بن خطاب حاضر كردند، گواهان هم عليه او گواهى داده بودند، عمر از على (ع) پرسيد تكليف چيست؟ حضرت فرمود هشتاد تازيانه‏اش بايد زد، قدامه عرض كرد: يا امير المؤمنين بر من نبايد حد جارى شود، چون من از مشمولين اين آيه هستم:" لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جُناحٌ فِيما طَعِمُوا" و آيه را تا به آخر خواند، امير المؤمنين (ع) فرمود: دروغ گفتى، تو مشمول اين آيه نيستى، چون مشمولين اين آيه هر چه خورده‏اند بر آنان حلال بوده، (چون قبل از تحريم آن بوده)، و جز حلال نمى‏خوردند و نمى‏آشامند «3».

مؤلف: عياشى عين اين معنا را از ابى الربيع از امام صادق (ع) «4» و همچنين شيخ در تهذيب به سند خود از آن جناب نقل كرده‏اند «5» و از طرف اهل سنت هم اين معنى روايت شده است.

(1) تفسير مجمع البيان ج 2 ص 316.

(2 و 3) تفسير عياشى ج 1 ص 341 ح 189.

(4) تفسير عياشى ج 1 ص 341 ح 190.

(5) تهذيب الاحكام ج 1 ص 93 ح 17.

/ 539