لطفا منتظر باشید ...
نكات و دقائقى كه در دعاى عيسى (ع) براى نزول مائده وجود دارد و حكايت مىكند از ادب عبوديت او در برابر خداوند سبحان
" قالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عِيداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آيَةً مِنْكَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ" مسيح در اين خواهشى كه از خداى تعالى كرد خود را هم داخل آنها نمود و در ابتداى كلامش ندا را به لفظ عام ادا كرد و گفت:" ربنا- اى پروردگار ما"، با اينكه آنان به مسيح گفته بودند: آيا پروردگار تو قادر است، زيرا منظورش اين بود كه ندا با دعا مطابقت كند.نكتهاى كه در اين آيه است، اين است كه اين دعا در ميان همه دعاها و تقاضاهايى كه در قرآن از انبيا حكايت شده داراى خصوصيتى است كه در هيچ يك از آنها نيست و آن افتتاح دعا است به نداى" اللهم ربنا" و ساير ادعيه انبيا افتتاحشان به نداى" رب" و يا" ربنا" است و اين خصوصيت نيست مگر براى دقت مورد و هول مطلع. البته در غير دعا يعنى در اقسام ستايشهايى كه از انبيا (ع) حكايت شده نظير اين افتتاح ديده مىشود، مانند" قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ" «2» و قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ" «3» و" قُلِ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ" «4».مسيح (ع) سپس عنوانى به مائده داده كه صلاحيت داشته باشد غرض او و(1) بار الها به آنچه كه تو نازل فرمودى ايمان آورديم و رسول را پيروى كرديم پس نام ما را در دفتر گواهان بنويس. سوره آل عمران آيه 53.(2) سوره نمل آيه 59(3) سوره آل عمران آيه 26(4) سوره زمر آيه 46
