بحث روايتى :(چند روايت در باره معجزات حضرت مسيح (ع)) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 6

" وَ إِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَ بِرَسُولِي قالُوا آمَنَّا ..." ذكر نموده، غير ايمانى است كه آنها از اول به مسيح آوردند، و به نبوتش اقرار كردند، براى اينكه ظاهر آيه سوره آل عمران كه مى‏گويد:" فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسى‏ مِنْهُمُ الْكُفْرَ" اين است كه اين احساس در اواخر ايام دعوت او بوده، در ايامى بوده كه حواريين كه در حقيقت سابقين و طبقه اول از مؤمنين به عيسى بودند ملازم و همراهش بوده‏اند، علاوه بر اينكه ظاهر آيه" قالَ مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ" اين است كه اين دعوت براى ميثاق گرفتن بر يارى دين خدا بوده، نه براى اصل ايمان به خدا، و لذا آيه شريفه با جمله" وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ" كه اعلام تسليم در برابر امر خدا به اقامه دعوت و تحمل مشقت در راه او است ختم شده است، و معلوم است كه طبعا اين تسليم و تحمل زحمت بعد از اصل ايمان است، پس معلوم شد كه مراد از اينكه فرمود: وَ إِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوارِيِّينَ ..." قضيه عهد و پيمان گرفتن از حواريين است، و در آيه بحث‏هاى ديگرى هست كه ما آن ابحاث را در سوره آل عمران گذرانديم.

بحث روايتى :(چند روايت در باره معجزات حضرت مسيح (ع))

مرحوم صدوق در كتاب معانى الاخبار به سند خود از ابى يعقوب بغدادى نقل مى‏كند كه گفت ابن سكيت خدمت امام صادق (ع) عرض كرد: از چه رو خداوند به موسى بن عمران يد بيضا، عصا و آلت سحر داد، و به حضرت عيسى آلت پزشكى و طبابت، و به رسول اللَّه (ص) كلام و سخنورى؟

حضرت فرمود به درستى خداى تعالى موسى را در زمانى مبعوث كرد كه اغلب مردم آن روز بيشتر كارشان سحر بود، و لذا موسى از طرف خداى تعالى بسوى ايشان مبعوث شد و كارهايى انجام مى‏داد كه مردم با همه تخصص و قدرتى كه در سحر داشتند از انجام مثل آن عاجز بودند، قهرا سحرهاشان باطل و حجت موسى بر ايشان اثبات شد، و خداى تعالى عيسى را در زمانى مبعوث نمود كه بيشتر مردم به امراض گوناگون و آفت‏هاى عضوى مبتلا و بسيار به طبيبى كه شفاى‏شان دهد نيازمند بودند، لذا عيسى (ع) معجزه‏اش چيزى بود كه خود مردم از آن بهره‏اى نداشته و خداوند او را در اين راه آن قدر قدرت داد كه مى‏توانست مردگان را زنده نمايد و كورهاى مادر زاد و مبتلايان به پيسى را شفا دهد، و بدين وسيله حجتش را بر مردم اثبات نمايد، و خداى تعالى محمد (ص) را در زمانى مبعوث نمود كه كار عمده و تخصصى مردم سخنرانى و خطبه‏خوانى و سرائيدن اشعار بوده، لذا رسول اللَّه (ص)