مقايسه طرز گفتار و رفتار طواغيت همچون فرعون و نمرود، با رفتار و گفتار انبياء (ع) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 6

" وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ" «1» و در آيه شريفه" قالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنا وَ إِنْ كُنَّا لَخاطِئِينَ. قالَ لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ" «2».

و در آيه شريفه" فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ" «3» كه راجع به داستان سليمان (ع) است، سليمانى كه ملك عظيمى به او داده شده، سليمان نافذ الامر و دارنده آن قدرت عجيبى كه وقتى دستور احضار تخت بلقيس ملكه سبا را از سبا به فلسطين صادر مى‏كند در كوتاهترين چشم به هم زدنى پيش رويش احضار و نصب مى‏شود و در عين حال تكبر و نخوت عارضش نمى‏شود، و پروردگارش را از ياد خود نمى‏برد و بدون هيچ مكثى در حضور كرسى‏نشينان درباريش به بهترين وجه بر پروردگار خود ثنا مى‏گويد.

مقايسه طرز گفتار و رفتار طواغيت همچون فرعون و نمرود، با رفتار و گفتار انبياء (ع)

خواننده عزيز! لازم است بعد از تدبر در اين آيات و پى بردن به ادب انبيا، نظرى هم به آيات راجع به نمرود، فرعون و ديگران انداخته و طرز گفتار و رفتار آنان را با رفتار و گفتار انبيا مقايسه نماييد. از آن جمله داستان حضرت ابراهيم با نمرود مى‏باشد:

" أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْراهِيمَ فِي رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ" «4» و اين پاسخ را وقتى داد كه دو نفر را كه از زندان‏

(1) زنى كه يوسف در خانه او بود او را شب و روز دنبال مى‏كرد و مى‏خواست از او كام دل بگيرد تا آنكه روزى همه درها را بر او و خودش بست و به وى گفت بيا كه شيرين‏ترين آرزو در انتظار تو است!، گفت پناه مى‏برم به خدا از اين دعوت، او (خدا) مالك من است و در تربيت و اكرام من بسط يد و رفع منزلتم احسان‏ها كرده، بدرستى كه ستم‏كاران رستگار نمى‏شوند. سوره يوسف آيه 23.

(2) گفتند به خدا سوگند هر آينه خداوند تو را بر ما برترى داد و ما در كارى كه كرديم جز گنهكاران نبوديم، يوسف گفت امروز ديگر بر شما خرده گيرى نيست، من از خدا برايتان طلب مغفرت مى‏كنم و خدا شما را مى‏بخشد و او ارحم الراحمين است. سوره يوسف آيه 92.

(3) پس آن گه كه سليمان آن را (ملكه سبا) در نزد خود يافت، گفت اين از فضل پروردگار من است تا بيازمايدم كه آيا شكرگزارم يا كفران‏گر، و هر كه شكرگزار باشد فقط براى خويشتن شكرگزار است و كسى كه كفران ورزد، البته پروردگارم بى‏نياز و كريم است. سوره نمل آيه 40.

(4) آيا فكر نمى‏كنى در باره آن كسى كه با ابراهيم راجع به پروردگارش احتجاج نمود؟ سبب سركشى كه به خداى متعال ميكرد اين بود كه خدا به وى سلطنت داده بود، وقتى ابراهيم به او گفت پروردگار من آن كسى است كه زنده مى‏كند و مى‏ميراند، او در جواب گفت من نيز زنده مى‏كنم و مى‏ميرانم. سوره بقره آيه 258.