ادب ديگر انبياء (ع)، ادبى است كه در معاشرت و گفتگو با مردم و در برابر مكذبين و معاندين مراعات مى‏نمودند - ترجمه تفسیر المیزان جلد 6

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 6

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

شريف‏ترين سنن و مراسم است، و اگر گفتار ما در پيرامون اين ابحاث به طول نمى‏انجاميد، همه آن قصص را استقصا نموده و در باره آنها به طور مفصل بحث مى‏كرديم.

ادب ديگر انبياء (ع)، ادبى است كه در معاشرت و گفتگو با مردم و در برابر مكذبين و معاندين مراعات مى‏نمودند

8- ادب ديگر انبيا ادبى است كه در معاشرت و محاوره با مردم آن را مراعات مى‏كردند.

يكى از مظاهر آن، همان احتجاجاتى است كه با كفار داشتند و در قرآن كريم نقل شده، و همچنين محاوراتى است كه با مؤمنين داشته‏اند و نيز مختصرى از سيره منقوله از آنها است، چه اگر در بيانات مختلفى كه آن حضرت با سركشان و جهال داشتند، جستجو كنيد نمى‏توانيد چيزى را كه خوش آيند كفار نباشد و يا ناسزا و اهانتى در آن بيابيد، آرى با اينهمه مخالفت و فحش و طعنه و استهزاء و سخريه كه از آنان مى‏ديدند جز به بهترين بيان و خيرخواهانه‏ترين وعظ پاسخشان نمى‏دادند و جز به سلام از آنان جدا نمى‏شدند:" وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً". يكى از آن محاورات، محاوره‏ايست كه خداى تعالى از نوح نقل نموده:

" فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما نَراكَ إِلَّا بَشَراً مِثْلَنا وَ ما نَراكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِينَ هُمْ أَراذِلُنا بادِيَ الرَّأْيِ وَ ما نَرى‏ لَكُمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كاذِبِينَ قالَ يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى‏ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتانِي رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَ نُلْزِمُكُمُوها وَ أَنْتُمْ لَها كارِهُونَ" «1».

يكى ديگر محاوره‏ايست كه از قوم عاد و پيغمبرشان هود (ع) حكايت كرده و مى‏فرمايد:" إِنْ نَقُولُ إِلَّا اعْتَراكَ بَعْضُ آلِهَتِنا بِسُوءٍ قالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ وَ اشْهَدُوا أَنِّي بَرِي‏ءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ مِنْ دُونِهِ" «2».

و از قول آزر چنين حكايت مى‏كند:

(1) پس گروهى از بزرگان قوم او (نوح (ع)) كه كافر شدند گفتند ما تو راى جز بشرى عادى و مثل خود نمى‏بينيم و نمى‏بينيم كسى از وجوه و اشراف پيرويت كرده باشد، جز اراذل و تهى دستان ما، و ما براى شما فضيلتى بر خود نمى‏بينيم، بلكه بر عكس شما راى دروغگويانى مى‏پنداريم، نوح (ع) فرمود:

اى قوم آيا خيال مى‏كنيد به فرضى كه من از ناحيه پروردگارم داراى حجت و معجزه‏اى باشم و خداوند از ناحيه خود مرا نبوتى داده باشد و اين امر در اثر كم فكرى شما بر شما پوشيده باشد آيا مى‏توانم شما راى به معرفت آن اكراه كنم با اينكه شما از آن كراهت داريد. سوره هود آيه 28.

(2) قوم او گفتند كه ما در باره تو جز اين قضاوت راى نمى‏كنيم كه بعضى از بت‏ها و خدايان ما تو را آسيب زده و عقلت راى تباه كرده‏اند، گفت من جدا خداى راى شاهد مى‏گيرم شما نيز شاهد باشيد كه من از چيزى كه شما براى خدا شريك گرفته‏ايد بيزارم. سوره هود آيه 55.

/ 539