بحث روايتى :(رواياتى در ذيل آيات مربوط به كعبه و شكار در حال احرام و ...)

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

آن اينست كه اين بيت اللَّه و احكام و مناسكش مايه قوام و حيات مردم است. از اين جا روشن مى‏شود چطور جمله" ذلِكَ لِتَعْلَمُوا ..." به ما قبل خود متصل مى‏شود، و اما اشاره" ذلك" يا بخود حكمى است كه در آيات قبل بيان شده، و جمله" جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرامَ قِياماً لِلنَّاسِ ..." حكمت آن را بيان مى‏كند، يا بيان حكمى است كه جمله" جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ ..." آن را توضيح مى‏دهد، اگر مشار اليه، اولى باشد معناى آيه اين مى‏شود: خداوند بيت الحرام و شهر الحرام را باعث قوام مردم قرار داده، و احكامى را مناسب آن دو جعل فرموده تا با عمل كردن و حفظ احترام آنها به اين حقيقت پى ببرند كه خداوند به آنچه در آسمان‏ها و زمين است دانا است چنين خدايى مى‏داند كه هر موجودى چه چيز برايش نافع است، از همين جهت اين احكامى را كه مى‏بينى (حرمت صيد و ساير احكام احرام) تشريع كرده، نه از جهت تقليد از خرافات مردم نادان.

و اگر معناى دوم باشد مفاد آيه اين مى‏شود: ما براى شما اين حقيقت (قرار دادن بيت الحرام و غيره را قوام مردم) را بيان كرديم تا بدانيد كه خداوند مى‏داند آنچه را كه در آسمانها و زمين است، و همچنين امور و احكامى كه در آن دو (بيت الحرام و شهر الحرام) جعل فرموده از روى مصلحت بوده، پس كسى توهم نكند كه اين احكام لغو و يا ناشى از خرافات عهد جاهليت است.

" اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ وَ أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ..."

اين دو آيه تاكيدند براى بيان احكام مذكور و تثبيت انذار براى موفقيت آنها و وعده‏اند براى فرمانبران و وعيدند براى نافرمانان، و چون شائبه تهديد هم در آن هست از اين رو وصف شدت عقاب را مقدم داشت بر وصف مغفرت و رحمت، و نيز از همين جهت در دنبالش فرمود:

" ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما تَكْتُمُونَ".