لطفا منتظر باشید ...
مراد از هدايت انبياء (ع) توحيد ايشان است و امر به اقتداء به هدايت آنان (فبهديهم اقتده) امر به پيروى آنان است در عمل
خداى تعالى در اين آيات گروهى از انبياى گرام خود را نام برده و سپس خاطر نشان ساخته كه ايشان را به هدايت الهى خود اكرام كرده است.و مراد از اين هدايت تنها توحيد است و بس به دليل اينكه در آخر مىفرمايد:" وَ لَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ" چه همانطورى كه مىبينيد غير از شرك منافى ديگرى براى آنچه كه از هدايت روزىشان فرموده ذكر نكرده، پس معلوم مىشود كه آنها را جز به توحيد هدايت نفرموده. و اين توحيد است كه در تمامى اعمالشان اثر كرده، براى اينكه مىفرمايد شرك كه امر قلبى است در اعمالشان اثر نموده و باعث حبط آن مىشود. وقتى شرك چنين اثرى داشته باشد معلوم است كه توحيد هم منافى و ضد آن است، اثر ضد آن را در عمل خواهد داشت. به اين معنا كه صورت عمل طورى مىشود كه توحيد درونى را مجسم ساخته و آن را مانند آينهاى كه صورتها را نشان مىدهد، حكايت مىكند، به طورى كه اگر فرضا ممكن باشد اعتقاد درونى مجسم شود و به صورت اعمال در آيد هر آينه اعتماد به توحيد به صورت اينگونه اعمال در خواهد آمد، و به عكس اگر فرضا ممكن باشد كه عمل برگردد و اعتقاد درونى شود هر آينه اين اعمال صالح به صورت اعتقاد به توحيد در خواهد آمد، و اين معنا در صفات روحى مصداق بسيار دارد، زيرا ما به چشم خود مىبينيم كسانى كه مثلا در دل مبتلا به رذيله تكبرند، همين حالت درونىشان از اعمالشان هويدا مىشود، و همچنين رفتار اشخاص مسكين، شكستگى و مسكنت آنان را حكايت مىكند.خداى تعالى سپس پيغمبر خود را از باب تاديب دستور مىدهد به اينكه به هدايت انبياء گذشته اقتدا كند، نه بخود آنان. چون اقتدا عبارتست از متابعت در عمل نه در اعتقاد. اعتقاد به تنهايى امرى است غير اختيارى و تقليد ناپذير، بنا بر اين معنى اين دستور اين مىشود كه عمل صالح انبياء را كه بر مبناى توحيد و تاديب عملى الهى از آنان صادر شده اختيار نموده و مورد عمل قرار دهد، و مراد از اين تاديب الهى هم همان چيزى است كه خداى تعالى در اين آيه به آن اشاره فرموده:" وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ" «1».(1) و قرار داديم ايشان را پيشوايانى كه هدايت كنند به دين ما و به آنان وحى كرديم عمل به خيرات و اقامه نماز و دادن زكات را و كار ايشان عبادت ما بود. سوره انبيا آيه 73.
