لطفا منتظر باشید ...
فرق رضايت از عمل با رضايت از عامل و اشاره به معناى رضايت پروردگار از بنده و آثار اين رضايت
اين بود معناى رضايت پروردگار از بنده خود، و لازمه اين مقام كه يكى از مقامات عبوديت است كه نفس از تمامى مراتب كفر و از اتصاف به فسق پاك باشد چنان كه در باره طهارتش از كفر فرموده:" وَ لا يَرْضى لِعِبادِهِ الْكُفْرَ" «5» و در باره طهارتش از فسق فرموده:" فَإِنَّ اللَّهَ لا يَرْضى عَنِ الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ" «6» و از آثار اين مقام اين است كه وقتى نفس بنده داراى ذلت عبوديت شد و آنچه را كه به چشم و دل خود درك نمود، همه را مملوك خدا و خاضع در برابر او دانست قهرا از او خشنود مىشود. زيرا مىبيند كه اگر خدا به او داده آنچه را كه داده همانا از فضل و كرمش بوده نه اينكه او از خدا طلبكار و بر خدا واجب و حتم بوده كه آن را بدهد.و اگر هم چيزى را از او دريغ داشته و نداده آن هم از روى حكمت بوده. علاوه بر اين،(1) و خوشنود باشد از قول او. سوره طه آيه 109.(2) و اگر شكر بگذاريد مىپسندد آن را براى شما. سوره زمر آيه 7.(3) نيافريدم جن و انس را مگر براى اينكه عبادت و بندگى كنند مرا. سوره ذاريات آيه 56.(4) بنده خوبى بود زيرا بسيار بما رجوع مىكرد. سوره ص آيه 31.(5) و نمىپسندد كفر را براى بندگان خود. سوره زمر آيه 7.(6) زيرا خدا خوشنود نمىشود از مردم فاسق. سوره توبه آيه 97.
