از اين آيه و آيه مورد بحث مىتوان نكتهاى را استنباط كرد و آن اين است كه ايمان اين موجود يعنى نوع بشر و عمل صالح وى در نظام عالم از جهت ارتباطش با زندگى خود او، تاثير دارد، به عبارتى ديگر، كفر او و عمل زشتش در فساد عالم باز از جهت ارتباطش با نوع بشر مؤثر است، پس اگر انسان به صلاح و سداد گرايد- از اينگونه آيات استفاده مىشود كه- نظام دنيا هم از جهت ايفاء به لوازم سعادت زندگى بشرى هم از جهت دفع بلا از او و توفير نعمت براى او صالح خواهد شد، و اين دو آيه در افاده اين مطلب متفرد نيستند، بلكه اين مطلب را از آيات بسيارى مىتوان استفاده كرد، از آن جمله اين آيه است كه صريحا عمليات بشر را مؤثر در نظام كون ميداند:(1) و محققا اگر اهل قرى ايمان مىآوردند و تقوا پيشه مىساختند هر آينه باز مىكرديم بروى آنها درهايى از بركات آسمان و زمين ولى چنين نكردند بلكه تكذيب كردند انبياء راى و از همين جهت آنان راى بان جرائمى كه براى خود كسب كرده بودند اخذ كرديم. سوره اعراف آيه 96.