ترجمه تفسیر المیزان جلد 6

قصه ده نفر از آنها در منزل عثمان بن مظعون جمحى جمع شدند، و بنا گذاشتند كه همواره روزها را روزه بگيرند و شبها را به عبادت بپردازند، و هيچگاه در بستر نخوابند، و گوشت و چربى نخورند، و با زنان نزديكى نكنند، و از استعمال عطر خوددارى نموده و لباس مويى و زبر بپوشند، و خلاصه يكباره دنيا را ترك گفته و به سياحت در اقطار زمين بپردازند، حتى بعضى‏ها تصميم گرفتند آلت رجوليت خود را قطع كنند، كه يكباره دل از اين جهت آسوده دارند، و آن ده نفر عبارت بودند از:

1- على (ع)

2- ابو بكر

3- عبد اللَّه بن مسعود

4- ابو ذر غفارى

5- سالم مولى ابى حذيفه

6- عبد اللَّه بن عمر

7- مقداد بن اسود كندى

8- سلمان فارسى

9- معقل بن مقرن

10- عثمان بن مظعون.

اين خبر به رسول اللَّه (ص) رسيد بى درنگ به خانه عثمان آمد، ليكن او را نديد، به عيالش ام حكيم دختر اميه كه اسمش حولاء و كارش گرفتن عطر بود فرمود: آيا اين مطلب كه من در باره شوهرت و رفقاى شوهرت شنيده‏ام صحيح است؟ حولاء كه دشوارش بود به رسول اللَّه (ص) دروغ بگويد، و از طرفى هم ميل نداشت سر شوهر را فاش نمايد، ناچار عرض كرد: يا رسول اللَّه اگر اين داستان را از خود عثمان شنيده‏ايد صحيح است، رسول اللَّه (ص) برگشت، وقتى عثمان به خانه آمد همسرش داستان را برايش گفت، عثمان رفقاى خود را خبر كرده و نزد رسول اللَّه (ص) آمدند، رسول اللَّه (ص) فرمود: مى‏خواهيد خبر دهم كه تصميم بر چنين و چنان گرفته‏ايد؟

گفتند آرى يا رسول اللَّه، و ما غرض بدى نداشتيم، غرض ما جز خير نبود، حضرت فرمود: آرى و ليكن من به چنين روشى مامور نيستم، آن گاه فرمود: نفس شما هم حقى به گردن شما دارد، پس ناگزير براى اينكه هم حق خدا و هم حق نفس خود را ادا كرده باشيد گاهى افطار كنيد، پاره‏اى از شبها را بخوابيد و در پاره‏اى از آن به عبادت بپردازيد، زيرا مى‏بينيد كه من نيز چنين مى‏كنم، هم عبادت مى‏كنم و هم مى‏خوابم، هم روزه مى‏گيرم و هم افطار مى‏كنم، گوشت و چربى مى‏خورم و بسراغ زنان مى‏روم، هر كسى كه از سنت من اعراض كند از من نيست، آن گاه مردم را جمع كرده و در برابرشان اين خطبه را ايراد فرمود:

چه شده است اقوامى را كه زنان و طعام و عطريات و خواب و شهوات دنيا را بر خود حرام كرده‏اند؟ اما من شما را به چنين روشى كه روش كشيشان و رهبانان است دعوت نمى‏كنم، زيرا ترك خوردن گوشت و دورى از زنان و گوشه‏گيرى و اتخاذ صومعه براى عبادت، در دين من نيست، جهان گردى امت من همان روزه‏دارى آنهاست، و رهبانيتشان همان جهاد