ترجمه تفسیر المیزان جلد 6
لطفا منتظر باشید ...
مىفرمايد:" ذلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ" «1» و اينگونه تعبيرها در لسان عرب بسيار است، و ظاهر اينكه فرمود:" ثُمَّ اتَّقَوْا وَ آمَنُوا" اينست كه ايمان بعد از ايمان معتبر است، و مراد از آن همان ايمان تفصيلى است، يعنى ايمان به يك يك احكامى كه رسول اللَّه (ص) از ناحيه پروردگار خود آورده، بطورى كه يكى از آنها را انكار و رد نكند و در حقيقت در برابر اوامر و نواهى رسول اللَّه (ص) تسليم شود، كما اينكه در سوره حديد مىفرمايد:" يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ" «2» و نيز در سوره نساء مىفرمايد:" وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ" تا آنجا كه مىفرمايد:" فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً" «3» و آيات در اين معنا بسيار است. و ظاهر اينكه فرمود:" ثُمَّ اتَّقَوْا وَ أَحْسَنُوا" اين است كه مىخواهد بحسب اعتبار ايمان بعد از ايمان را احسان بشمارد، و اين اعتبار، اعتبار صحيحى است، چون احسان را دو معنا است، يكى همان انجام دادن عمل است به وجه حسن و نيكويش، و بدون اينكه در آن هيچگونه قصد سويى در كار باشد. چنان كه در سوره كهف كه مىفرمايد:" إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا" «4» و نيز در آل عمران كه مىفرمايد:" الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ" «5» احسان به همين معنا استعمال شده است.دوم احسانى است كه به ديگران هم مىرسد، و آن كارهاى پسنديده است كه چيزى از آن كه خوش آيند باشد عايد غير هم بشود، و در آيه" وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً" «6» و نيز در آيه: