ترجمه تفسیر المیزان جلد 6
لطفا منتظر باشید ...
(راوى) نزد امام صادق (ع) اين آيه را تلاوت كردم:" ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ" فرمود: ذو عدل منكم" «1» اين يكى از جاهايى است كه نويسندگان قرآن اشتباه كردهاند، البته معلوم است كه اين اختلاف در قرائت است.و در كافى از زهرى از على بن الحسين (ع) نقل كرده كه فرمود، روزه كفاره شكار واجب است، زيرا خداى تعالى فرموده:" وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعامُ مَساكِينَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً" اى زهرى هيچ ميدانى معناى اينكه روزه بمقدار اطعام مساكين و عدل آن باشد چيست؟ زهرى مىگويد: عرض كردم: نه نمىدانم، فرمود: شكار را قيمت مىكنند، آن گاه قيمت آن را با گندم مىسنجند، و بدست مىآورند كه با قيمت آن چقدر گندم مىتوان خريدارى كرد، سپس آن مقدار گندم مفروض را به صاع تقسيم كرده ببينند چند صاع است. آن گاه در مقابل هر نصف صاع يك روز روزه مىگيرند. «2»و در كافى به سند خود از احمد بن محمد از بعضى از رجال روايتى خود از امام ابى عبد اللَّه (ع) نقل مىكند كه فرمود: كسى كه در احرامش هدى بر او واجب شده مىتواند هدى خود را در هر جا كه بخواهد نحر كند، مگر فدا و كفاره صيد، كه بايد آن را به مكه برساند، چون خداى تعالى در خصوص آن فرمود:" هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ" هديى كه به كعبه برسد. «3»و در تفسير عياشى از حريز از ابى عبد اللَّه (ع) روايت شده است كه فرمود:مراد از صيد دريا در آيه" أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَ طَعامُهُ مَتاعاً لَكُمْ" ماهىهاى شورى است كه مىخورند، و فرق بين حيوان دريايى و صحرايى اين است كه هر مرغى كه در باتلاقها و نيزارها بسر مىبرد، اگر تخمگذارى و پرورش جوجهاش در خشكى انجام مىگيرد، آن مرغ از مرغهاى صحرايى بشمار ميرود، و اگر تخمگذارى و پرورش جوجهاش را در آب انجام مىدهد، آن مرغ از مرغهاى آبى محسوب مىشود، و شكار آن حلال است «4».و نيز در تفسير عياشى از زيد شحام، نقل مىكند كه گفت: از امام ابى عبد اللَّه
