ترجمه تفسیر المیزان جلد 6

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 6

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

شترانى بوده كه خود بدست خود به سبب نذر آن را- مانند بحيره- از كار معاف مى‏كرده‏اند، مثلا نذر مى‏كردند: اگر مسافرم بسلامت برگردد و يا مريضم بهبودى حاصل كند فلان ماده شترم سائبه باشد، يعنى مانند بحيره از آن انتفاع نبرم، و او را از هيچ آب و علفى باز ندارم.

و از ابن عباس و ابن مسعود نقل مى‏كند كه گفته‏اند: سائبه شترانى بوده‏اند كه در راه خشنودى و جلب رضايت بت‏ها و بمنظور تقرب به آنها آزاد مى‏شده‏اند، و سائبه و هر چيز ديگرى كه براى بت نذر مى‏شده آن را به خدام بتكده مى‏داده‏اند، آنها نيز شير آن شتران و ساير منافع نذورات را به مصرف ابن السبيل‏ها و ساير فقرا مى‏رسانيدند.

و از محمد بن اسحاق نقل مى‏كند كه گفته است: سائبه ماده شترى را مى‏گفته‏اند كه ده شكم پى در پى ماده شتر بياورد، چنين شترى محترم مى‏شده ديگر بر پشتش سوار نمى‏شدند و اگر كشته مى‏شد كرك و پشمش را از پوستش نمى‏كندند و اگر زنده مى‏ماند از شيرش جز مهمانان كسى نمى‏نوشيد و هر چه هم بعد از آن مى‏زائيد اگر ماده بود گوشش را پاره كرده و همراه مادرش آزادش مى‏كردند، مادر را سائبه و اين بچه را بحيره مى‏گفته‏اند «1».

و اما" وصيله": در مجمع البيان از زجاج نقل مى‏كند كه گفته است: وصيله از جنس گوسفند است نه شتر، رسم مردم جاهليت چنان بود كه هر گاه گوسفندى بره ماده مى‏زاييد آن را نگه مى‏داشتند و اگر نر مى‏زاييد آن را وقف براى بت‏هاى خود مى‏كردند. و هر گاه دوقلو ميزاييد و يكى از آن دو نر و ديگرى ماده بود ديگر بره نر را براى بت‏ها قربانى نمى‏كردند و مى‏گفتند بره ماده به برادرش متصل است و هر دو را براى خود نگه مى‏داشتند.

و از ابن مسعود و مقاتل نقل مى‏كند كه در معناى وصيله گفته‏اند: در عرب رسم چنان بود كه اگر بزى هفت شكم ميزاييد و هفتميش بز نر بود آن را در راه خدايان خود مى‏كشتند و گوشتش را تنها براى مردان حلال مى‏دانستند و اگر بز ماده بود آن را قاطى گوسفندان نموده و ذبح نمى‏كردند، و اما اگر شكم هفتم دوقلو، يكى نر و يكى ماده مى‏زاييد مى‏گفتند: خواهر با برادر خود در احترام وصلت كرد، يعنى آن را نيز نبايد كشت، و بايد حرمتش را نگه داشته و منافعش را از شير و غيره اختصاص به مردان داد، و به اعتبار اين وصلت آن را وصيله مى‏ناميدند.

و از محمد بن اسحاق نقل مى‏كند كه در معناى وصيله گفته است: وصيله گوسفندى را مى‏گفته‏اند كه در پنج شكم ده بره ماده بزايد، و در بين، هيچ بره نرى فاصله نشود، و آن را به همين اعتبار كه ده نتاج ماده پى در پى زاييده و نتاج نرى فاصله نشده وصيله مى‏ناميدند، يعنى‏

(1) مجمع البيان ج 4 ص 252.

/ 539