آيه: 104 قَدْ جَاءكُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا وَمَا أَنَاْ عَلَيْكُم بِحَفِيظٍ
ترجمه:
همانا از سوي پروردگارتان ، مايه هاي بينش و بصيرت ، (كتب آسماني و دلائل روشن ) براي شما آمده است . پس هر كه بصيرت يافت ، به سود خود اوست و هر كس كوري گزيد، به زيان خويش عمل كرده است و من نگهبان و ضامن (ايمان شما به اجبار) نيستم .نكته ها:
از آيه ي 95 تا اينجا در معرّفي خدا و انتقاد از شرك بود، اين آيه به منزله ي نتيجه و خلاصه ي آيات گذشته است .مشابه اين آيه در قرآن زياد است كه نتيجه ي ايمان وكفر، خوبي وبدي ، يا بصيرت وكوردلي انسان را متوجّه خود او مي داند. همچون :.(لها ما كسبت وعليها ما اكتسبت ) (435) .(من عمل صالحا فلنفسه ومن اساء فعليها) (436) .(ان أحسنتم أحسنتم لانفسكم و ان أساتم فلها) (437) .پيام ها:
1- با نزول قرآن ، راه عذري بر هيچ كس باقي نمانده است . (قد جائكم بصائر)2- مردم در انتخاب راه ، آزادند. (من أبصر ... و من عمي )3- آگاه كردن مردم ، از شئون ربوبيّت الهي است . (بصائر من ربّكم )4- سود ايمان و زيان كفر مردم ، به خودشان برمي گردد نه خدا. (فلنفسه ... فعليها)5- كيفر گروهي از مردم ، نشانه باطل بودن تعاليم انبيا نيست ، بلكه نشانه ي كوردلي خود آنان است . (و من عمي )6- وظيفه ي پيامبر، ابلاغ است نه اجبار. (ما أنا عليكم بحفيظ)435-بقره ، 286
436-فصّلت ، 46
437-اسراء ، 7