آيه: 19 قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادةً قُلِ اللّهِ شَهِيدٌ بِيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لأُنذِرَكُم بِهِ وَمَن بَلَغَ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللّهِ آلِهَةً أُخْرَى قُل لاَّ أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَـهٌ وَاحِد ٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ - تفسیر نور سوره الأنعام نسخه متنی

آيه: 19 قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادةً قُلِ اللّهِ شَهِيدٌ بِيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لأُنذِرَكُم بِهِ وَمَن بَلَغَ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللّهِ آلِهَةً أُخْرَى قُل لاَّ أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَـهٌ وَاحِد ٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ

ترجمه:

بگو: چه موجودي در گواهي برتر و بزرگتر است ? بگو: خداوند ميان من و شما گواه است . و اين قرآن به من وحي شده تا با آن شما را و هر كه را كه اين پيام به او برسد هشدار دهم . آيا شما گواهي مي دهيد كه با خداوند، خدايان ديگري هست ? بگو: من گواهي نمي دهم . بگو: همانا او خداي يكتاست و بي ترديد من از آنچه شما شرك مي ورزيد، بيزارم .

نكته ها:

مشركان مكّه ، از پيامبر اسلام براي رسالتش شاهد مي طلبيدند و نبوّت آن حضرت را نمي پذيرفتند و مي گفتند: حتّي يهود و نصارا تو را پيامبر نمي دانند. اين آيه در زمان غربت اسلام ، خبر از آينده اي روشن و رسالت جهاني اسلام مي دهد.

حضرت علي (ع) در تفسير عبارت ((انّما هو اله واحد)) فرمودند: اگر خدايان ديگري بودند، آنها هم پيامبراني مي فرستادند. (268) .

عدّه اي را به عنوان اسير نزد پيامبراكرم (ص ) آوردند، حضرت از آنان پرسيد: آيا تاكنون دعوت به اسلام شده ايد? گفتند: نه ، حضرت فرمود: همه را به محل امن برسانند و آزادشان كنند، زيرا كسي كه هنوز نداي اسلام را نشنيده است نبايد اسير نمود، سپس اين آيه را تلاوت فرمود: (لانذركم به و من بلغ ) (269) .

امام صادق (ع) فرمودند: انذار هميشگي بايد همراه با منذر هميشگي باشد. پس امامت و رهبري الهي نيز تا ابد بايد همراه قرآن باشد. (270) .

معمولا در انسان ها انگيزه ي دفع ضرر، قوي تر از جلب منفعت است . لذا قرآن ، به مسأله ي انذار تأكيد كرده است . (لانذركم ) در آيات ديگر نيز مي خوانيم : (ان أنت الاّ نذير) (271) ، (انّما أنا نذير مبين ) (272) .

در احاديث متعدّدي ((من بلغ )) به ائمّه معصومين : تفسير شده است . (273) .

امام صادق (ع)نيز درباره ((من بلغ )) فرمودند: مقصود كسي است كه وظيفه امامت به او رسيده است و او همانند پيامبر، مردم را با قرآن انذار مي كند. (274) .

پيام ها:

1- براي حقّانيت پيامبر اسلام ، گواه بودن خداوند كافي است . (قل الله شهيد)

2- طرح و بيان حقايق به شكل سؤال و جواب از شيوه هاي تبليغي قرآن است . (قل اي ّ شي ء ...قل الله )

3- غفلت و سهو و فراموشي و محدوديّت ، هم قدرت خبرگيري انسان را كم مي كند، هم قدرت گواه بودن او را، و چون خدا از اين عوارض دور است ، پس بزرگ ترين شاهدها خداوند است . (أكبر شهاده قل الله )

4- قرآن ، بزرگ ترين گواه بر رسالت پيامبر است . (الله شهيد بيني و... هذا القرآن )

5- براي مردم غافل ، سخن گفتن از زاويه ي انذار مؤثّرتر است . (لانذركم )

6- رسالت حضرت محمد (ص ) جهاني و جاوداني و براي همه ي مردم در همه ي عصرها و نسل هاست . (لانذركم به و من بلغ )

7- تا قانون به مردم ابلاغ نشود، توبيخ و مسئوليّتي در كار نيست . (و من بلغ ) و به اصطلاح علم اصول ، عقاب بدون بيان ، قبيح است .

8- از جمله شرايط لازم براي رهبر آسماني : ايمان به مكتب : (اوحي الي هذا القرآن )، اميد به آينده (و من بلغ )، صلابت (قل لا أشهد) و برائت از شرك است . (انّني بري ء ممّا تشركون )

268-نهج البلاغه ، نامه 31
269-تفسير درّالمنثور
270-تفسير صافي
271-فاطر، 23
272-عنكبوت ، 50
273-تفسير عيّاشي
274-كافي ، ج 1، ص 416