آيه: 149 قُلْ فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ فَلَوْ شَاء لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ
ترجمه:
بگو: دليل روشن و رسا تنها براي خداوند است ، پس اگر مي خواست همه ي شما را (به اجبار) هدايت مي كرد.نكته ها:
خداوند، با فطرت توحيدي كه در انسان قرار داده و با هدايت انبيا و عقل ، حجّت را بر مردم تمام كرده و راه خير و شرّ و پايان نيك يا بد هر كدام را هم بيان نموده است . براي خطاكاران هم راه توبه و جبران را باز گذاشته است . معجزه هاي روشن انبيا وشيوه ي نيكوي دعوت و استدلال هاي محكم آنان وسازگاري دين با فطرت وعقل ، حجّت را برمردم تمام كرده است .و با اين همه ، مشركان جز گمان بي اساس ، دليلي بر شرك خود ندارند و اگر راه غير خدا را بپويند، از خطاها، ضعف ها، محدوديّت هاي علمي و فكري و هوسها پيروي كرده اند.در روايات آمده كه خداوند در قيامت به انسان مي فرمايد: راه حق ّ را مي دانستي يا نمي دانستي ? اگر بگويد: مي دانستم ، مي پرسد: چرا عمل نكردي ? و اگر بگويد: نمي دانستم ، مي پرسد: چرا در پي ياد گرفتن نبودي ، اين است حجّت بالغه ي خدا بر مردم . (505) .پيام ها:
1- تنها خداست كه حجت بالغه دارد و همه ي ما در پاسخ او عاجز و تهيدست و مقصّريم . (فللّه الحجّه)2- در راه خدا هيچ گونه ابهام و بهانه اي كه دستاويز مخالفان باشد نيست ، نه در استدلال ، نه در سابقه ، نه در صفات پيامبر و نه در شيوه ي برخورد با آنان . (فللّه الحجّه البالغه)3- مشيّت خداوند، بر هدايت آزادنه و ارادي انسان و آزادي و اختيار اوست . (فلوشاء لهداكم )4- اراده ي خداوند، تخلّف ناپذير است . (فلو شاء لهداكم )505-تفسير نورالثقلين