رواياتى در باره معناى ولايت خدا و وصف اولياء اللَّه‏ ‏ - ترجمه تفسیر المیزان جلد 10

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 10

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مؤلف: اين روايت را مرحوم طبرسى نيز در مجمع البيان از امام صادق (ع)
روايت كرده است. «1»

رواياتى در باره معناى ولايت خدا و وصف اولياء اللَّه‏ ‏

و در امالى شيخ مفيد به سند خود از عباية الاسدى از ابن عباس روايت كرده كه گفت:

شخصى از امام امير المؤمنين، على بن ابى طالب (ع) معناى آيه" أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ" را پرسيد و عرضه داشت: اولياء اللَّه چه كسانى‏اند؟

امام امير المؤمنين (ع) فرمود: اولياى خدا مردمى هستند كه عبادت را خالص براى خدا بجا آورند، و به باطن دنيا نظر كنند، در حالى كه ساير مردم تنها ظاهر آن را مى‏بينند، اولياى خدا آثار ديررس زندگى را شناختند در حالى كه ساير مردم مغرور به آثار زودرس آن شدند و به دنبال اين شناخت چيزى را كه فهميدند بزودى تركش خواهند كرد رها نمودند، و از دنيا آنچه را كه فهميدند بزودى مايه مرگ و هلاكت آنان خواهد شد از نظر انداخته، تحت تاثير آن قرار نگرفتند.

آن گاه فرمود: هان اى كسى كه خود را با دنيا مشغول ساخته‏اى و دامهايى براى بدست آوردن آن نصب كرده به طرف آن مى‏دوى و در آباد كردن آنچه بزودى خراب خواهد شد تلاش مى‏كنى، آيا آرامگاه پدرانت را در خاكهاى كهنه و پوسيده نديدى و آيا به خوابگاه فرزندانت در زير سنگها و خاكها برنخوردى چقدر بيمار را عيادت كردى و با دو دست خود برايش دوا جوشاندى و درست كردى، حال و وضعشان را براى پزشكان تشريح مى‏نمودى، و از دوستان خواهش مى‏كردى كه از جرم آنان بگذرند و آنان را حلال كنند و ديدى كه تلاشت سودى به حال آنان نكرد و دوايت آنان را نجات نداد. «2»

و در تفسير عياشى از مرثد عجلى «3» از امام ابى جعفر (ع) روايت كرده كه فرمود: در كتاب على بن الحسين (ع) چنين يافتيم كه در تفسير جمله" أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ" فرموده: مشمولين اين آيه وقتى اولياى خدا هستند و خوف و اندوهى ندارند كه واجبات خداى را انجام دهند، و به سنت‏هاى رسول خدا (ص) عمل كنند و از حرامهاى خدا بپرهيزند و از لذائذ نقد و فريبنده دنيا زهد بورزند و به آنچه در نزد خداى تعالى است دل بسته و علاقه‏مند باشند، و رزق حلال و پاك خدا را بدست آورند،


(1) مجمع البيان، ج 5، ص 117.

(2) امالى مفيد، ط. انتشارات اسلامى، ص 86.

خواننده عزيز توجه فرمايد كه اين روايت در تفسير عربى بسيار غلط بود، گويا نسخه‏اى كه از كتاب امالى نزد استاد علامه (رضوان اللَّه تعالى عليه) بوده غلط داشته، و من روايت را از نسخه جديد الطبع امالى ترجمه كرده‏ام." مترجم"

(3) در تفسير عياشى، ج 2، ص 124." بريد عجلى" ذكر شده است.

/ 573