لطفا منتظر باشید ...
و معناى آيه اين است: به كسانى كه مىگويند" افتراه" بگو: اگر شما در اين ادعايتان صادقيد يك سوره به مثل اين قرآن كه به قول شما افتراء شده بياوريد، حتى اگر نتوانستيد خود به تنهايى اين كار را انجام دهيد، مىتوانيد از تمامى خلائق تا آنجا كه دسترسى داريد كمك بگيريد، چون اگر اين قرآن كلامى باشد مفترى، قهرا كلامى از كلامهاى بشرى خواهد بود و بايد بشر بتواند مثل آن را بياورد.
تحدى قرآن كريم به اينكه سورهاى مانند قرآن بياوريد اختصاص به سور معينى ندارد
و خواننده محترم توجه دارد كه اين آيه شريفه تحدى روشنى است، آن هم تحدى به آوردن يك سوره هر قدر هم كه كوچك باشد، چون كلمه" سوره" هم به سوره طويل اطلاق مىشود، و هم به سوره قصير و كوتاه.و از اينجا روشن مىشود كه اولا تحدىاى كه در اين آيه شده تحدى به سوره معينى نيست، چون منظور مشركين از اينكه گفتند:" آن را به خدا افترا بسته" جاى معينى از قرآن نبوده، بلكه منظورشان همه قرآن بوده، و قرآن كريم آنان را تكليف كرده به اينكه يك سوره بياورند كه مثل همين قرآنى باشد كه مىگويند به خدا افتراء بسته شده، و معلوم است كه منظور آنان اين است كه همه قرآن به خدا افتراء بسته شده، نه بعض معينى از آن.پس نبايد به گفته بعضى از مفسرين «1» گوش داد كه گفتهاند: نكره آوردن- يعنى بدون الف و لام آوردن كلمه-" سوره" به منظور تعظيم و يا تنويع بوده و منظور اين است كه كفار سورهاى بياورند كه شبيه باشد به سورهاى از سورههايى كه در آن داستان انبياء و اخبار تهديدآميز دنيايى و آخرتى آمده، نه سورهاى كه مشتمل بر امر و نهى باشد، زيرا كسى كه افتراء مىبندد خبرى را به دروغ به خداى تعالى نسبت مىدهد، و امر و نهى كه خود از مقوله انشاء است افتراء بستنى
نيست. و همچنين گفتار آن مفسر «1» ديگر كه گفته: منظور از اين كلمه سورهاى طولانى نظير اين سوره يعنى سوره يونس است، سورهاى كه مانند اين سوره مشتمل باشد بر اصول معارف دين و وعدهها و تهديدها.
(1) تفسير المنار، ج 11، ص 369.
