سخنان جناب هود (عليه السلام) به قوم خود (قوم عاد)
" قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ" اين جمله در مورد جواب از سؤالى مقدر وارد شده گويا شنونده وقتى جمله" وَ إِلى عادٍ أَخاهُمْ هُوداً" را شنيده پرسيده: خوب، هود به آنان چه گفت؟ مىفرمايد:" گفت: اى قوم من خدا را بندگى كنيد ..." و به همين جهت جمله مورد بحث بدون واو عاطفه و به اصطلاح ادبى به فصل آمده است.و جمله" اعْبُدُوا اللَّهَ" در مقام حصر است يعنى مىخواهد بفرمايد: تنها او را بپرستيد و خدايان ديگر را كه به جاى خدا ارباب خود گرفتهايد به خيال اينكه شفيعان شما نزد خدا باشند، و آن وقت عبادت خود خدا را رها كرديد نپرستيد، دليل گفتار ما كه جمله مورد بحث در مقام افاده حصر است جمله بعد مىباشد كه مىفرمايد:" ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ- شما غير از او هيچ معبود و جز افتراء هيچ دليل ديگرى نداريد" كه اين جمله دلالت دارد بر اينكه مشركين اگر خدايانى براى خود گرفتند و آنها را به عنوان شريك خدا و شفيع درگاه او عبادت كردند بجز افتراء، دليلى نداشتند." يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً ..."
لطفا منتظر باشید ...
