لطفا منتظر باشید ...
در تفسير اين كلام خداى عز و جل" لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا" فرمود: منظور خداى تعالى اين نيست كه كداميك از شما زيادتر عمل مىكنيد، بلكه منظور اين است كه كداميك بيشتر به واقع اصابه مىكنيد، يعنى درستتر عمل مىكنيد، و (منشا همه درستىها) و اصابهها همانا ترس از خدا و نيت صادق است.آن گاه فرمود: عمل را باقى گذاشتن (و به آن ادامه دادن و تمرين كردن) تا زمانى كه خالص شود سختتر است از خود عمل، و عمل خالص آن عملى است كه منظورت از انجام آن اين نباشد كه غير از خدا كسى تو را در برابر آن ستايش كند، و اين چنين نيتى از خود عمل دشوارتر است. البته اين را هم بدانيد كه نيت، خود همان عمل است. آن گاه اين آيه را تلاوت كردند:" قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ" «1».مؤلف: اينكه امام فرمود:" بايد بدانيد كه نيت، همان عمل است" معنايش اين است كه عمل هيچ اثرى ندارد مگر طبق آن نيتى كه با عمل بوده.
دو روايت در باره اينكه مراد از" امت معدوده" در آيه شريفه، امام زمان (ع) و اصحاب اويند
و صاحب تفسير نعمانى به سند خود از اسحاق بن عبد العزيز از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل جمله" لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ" فرمود: منظور از" عذاب" خروج مهدى (ع)، و منظور از" امت معدوده" اهل بدر و اصحاب آن جنگ است. «2»مؤلف: اين معنا را كلينى در كافى «3» و قمى «4» و عياشى «5» در تفسير خود از امام على و امام باقر و امام صادق (ع) روايت كردهاند.و در مجمع البيان است كه بعضى گفتهاند: منظور از امت معدوده اصحاب مهدى (ع) است كه عددشان سيصد و ده و اندى نفر است- به مقدار عدد اصحاب بدر- كه در روز ظهورش در يك ساعت دور آن جناب جمع مىشوند، همانطور كه قطعات ابرهاى پائيزى دور هم جمع مىشوند. آن گاه گفته است: اين معنا از امام ابى جعفر و ابى عبد اللَّه (ع) روايت شد است. «6»
(1) اصول كافى، ج 2، ص 16.(2) تفسير نعمانى.(3) كافى.(4) تفسير قمى، ج 1، ص 323.(5) تفسير عياشى، ج 2، ص 140.(6) مجمع البيان، ج 5، ص 144.
