فرق بين شرك و استشفاع
و ثانيا از فرقى كه بين شرك و استشفاع هست غفلت ورزيدهاند، و به عبارتى سادهتر اينكه نتوانستهاند فرق بگذارند بين اينكه كسى غير خدا را بپرستد تا او نزد خدا شفاعتش كند و يا به خدا نزديكش كند و بين اينكه تنها خدا را بپرستد و غير خدا را شفيع درگاه او قرار دهد و با دوستى كردن به غير خدا به درگاه خدا تقرب بجويد، كه در فرض اول به غير خداى تعالى استقلال داده و عبادت را خالص براى غير خدا كرده كه اين خود شرك ورزيدن در عبوديت است و در صورت دوم استقلال را فقط و فقط به خداى تعالى داده و او را مخصوص به عبادت كرده و احدى را شريك او قرار نداده است.و اگر خداى تعالى مشركين را مذمت فرموده، براى اين است كه گفته بودند:" ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى" «2» كه اين گفتارشان ظاهر در اين است كه به غير خدا استقلال دادهاند و در عبادت تنها همان غير خدا را در نظر مىگيرند نه خداى تعالى را و اگر گفته بودند: ما تنها خدا را مىپرستيم و در عين حال از ملائكه و يا رسولان و اولياى خدا اميد داريم كه با اذن خدا ما را شفاعت كنند و كمبود ما را جبران نمايند.(1) اى اهل ايمان از خدا بترسيد و به او توسل جوييد." سوره مائده، آيه 35"(2) ما غير خدا را مىپرستيم تا آنها ما را به خداى تعالى نزديك كنند." سوره زمر، آيه 3"