لطفا منتظر باشید ...
بحث روايتى
رواياتى در مورد:" قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ"، و تسبيح و حمد پروردگار توسط اهل بهشت
در تفسير عياشى از يونس بن عبد الرحمن از شخصى از امام صادق (ع) روايت شده كه در معناى آيه شريفه" وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ" فرمود: منظور از قدم صدق ولايت است. «1»و در كافى به سند خود از ابراهيم بن عمر يمانى از كسى كه وى نام نبرده از امام صادق (ع) روايت كرده كه در معناى آيه شريفه: " وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ" فرمود: منظور رسول خدا است «2».مؤلف: اين روايت را قمى «3» در تفسيرش با ذكر سند، و عياشى «4» در تفسيرش بدون سند از ابراهيم بن عمر از شخصى كه نامش را نبرده از امام صادق (ع) نقل كردهاند، و ظاهرا منظور امام (ع) كه قدم صدق را به رسول خدا (ص) تفسير كرده اين باشد كه مؤمنين مورد شفاعت رسول خدا (ص) خواهند بود. دليل بر اين معنا روايتى است كه مرحوم طبرسى در مجمع البيان آورده، آنجا كه گفته است: بعضى گفتهاند منظور از قدم صدق شفاعت محمد (ص) است. آن گاه اضافه كرده است كه اين معنا از امام صادق (ع) روايت شده «5».و نيز دليل ديگرش روايتى است كه در تفسير الدر المنثور از ابن مردويه از على بن ابى طالب (ع) نقل كرده كه در تفسير جمله" قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ" فرموده: رسول خدا (ص) شفيع آنان در قيامت است. «6»و در تفسير عياشى از زيد شحام از امام صادق (ع) روايت شده كه زيد گفت:من از امام صادق (ع) از" تسبيح" سؤال كردم.
(1) تفسير عياشى، ط. اسلاميه، ج 2، ص 119.(2) كافى، تفسير البرهان، ط. ايران، ج 2، ص 177.(3) تفسير قمى، ط. نجف، ج 1، ص 308.(4) تفسير عياشى، ج 2، ص 120.(5) مجمع البيان، ج 5، ص 89.(6) الدر المنثور، ط. بيروت، ج 3، ص 300.
