معناى" بينه" و موارد اطلاق و استعمال آن
" عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ"- كلمه" بينة" صفت مشبهه است و معنايش دليل ظاهر و واضح است، چيزى كه هست بسيارى از امور واضح و ظاهر آن قدر ظهور دارند كه هر چه هم متعلق به آنها شود آن را نيز روشن مىسازند، مثل نور كه خودش ظاهر و واضح است و هر چه هم متعلق به آنها شود آن را نيز روشن مىسازند، مثل نور كه خودش ظاهر و واضح است و هر چه هم نزديكش شود ظاهر مىگردد، و به همين خاطر كلمه" بينة" بسيار مىشود كه در باره چيزهايى استعمال مىشود كه به وسيله آن چيزهاى ديگر روشن و واضح مىگردد، نظير حجت و آيت كه از آن دو، تعبير به" بينه" مىشود. شاهدى را هم كه به نفع مدعى شهادت مىدهد از اين رو بينه مىنامند كه ادعاى او را روشن مىكند.در قرآن كريم نيز در آيات زيادى حجت و آيت را بينه خوانده، از آن جمله:" لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ" «1». و در آيه زير آيت خود را بينه خوانده مىفرمايد: " قَدْ جاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ هذِهِ ناقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً" «2» و در حكايت كلام نوح (ع) بصيرت خاص الهى را كه خداى تعالى آن را به انبياء خود اختصاص داده بينه خوانده و فرموده: " يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتانِي رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ" «3».(1) تا هر كس هلاك مىشود با داشتن حجت عليه خود هلاك گردد." سوره انفال، آيه 42"(2) از ناحيه پروردگارتان بينهاى برايتان آمد، و آن اين ناقه خداست كه براى شما آيت و معجزهاى است." سوره اعراف، آيه 73"(3) اى قوم من، اگر من داراى بصيرتى از ناحيه پروردگارم باشم، و او رحمتى از ناحيه خود به سوى من نازل كرده باشد (باز هم حقيقت حال بر شما پوشيده خواهد ماند)." سوره هود، آيه 28"