لطفا منتظر باشید ...
چند روايت در تفسير" بشرى"
...
چند روايت در تفسير" بشرى" داشتن اولياء اللَّه در دنيا و آخرت (لَهُمُ الْبُشْرى فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ)
و در مجمع البيان در ذيل جمله" لَهُمُ الْبُشْرى فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ" از امام ابى جعفر (ع) روايت كرده كه در معناى بشارت داشتن در دنيا فرموده: منظور از بشارت دنيوى رؤيايى است كه مؤمن براى خود مىبيند و يا ديگران در بارهاش مىبينند، و معناى" بشارت در آخرت به بهشت" همان بشارتى است كه فرشتگان در قيامت و در همه احوال آن بعد از برخاستن مؤمنين از قبور به آنان مىدهند. «2»مؤلف: صاحب مجمع البيان بعد از نقل اين حديث گفته است:" اين معنا در حديثى كه از رسول خدا (ص) نقل شده نيز آمده است" و نظير آن از امام صادق (ع) نيز روايت شده و آن روايت را قمى در تفسير «3» خود بطور مضمر آورده (يعنى نام امام (ع) را نبرده و تنها گفته است: از آن جناب).و در تفسير برهان از ابن شهر آشوب از زريق از امام صادق (ع) روايت شده كه در ذيل جمله" لَهُمُ الْبُشْرى فِي الْحَياةِ الدُّنْيا" فرموده: آن بشارت اينست كه هنگام مردن او را به بهشت مژده مىدهند، يعنى محمد (ص) و على (ع) اين بشارت را به آنان مىدهند. «4»و در كافى به سند خود از أبان بن عثمان از عقبه روايت كرده كه او از امام صادق
(ع) شنيده است كه فرموده: هر زمان كه جان آدمى به سينه رسد آن وقت مىبيند.
(1) الدر المنثور، ج 3، ص 310.(2) مجمع البيان، ج 5، ص 120.(3) تفسير قمى، ج 1، ص 314.(4) تفسير برهان، ج 2، ص 191.
