ترجمه تفسیر المیزان جلد 10

"" وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ"- يعنى من مامورم از كسانى باشم كه امور را تسليم خداى تعالى كرده‏اند، چه آن امورى كه خداى تعالى به نفع آنان خواسته و چه به ضرر آنان، و مامورم از كسانى باشم كه از امر خدا استكبار ندارند و تسليم اسباب ظاهرى نگشته در برابر آنها خاضع نمى‏شوند و توقع نفع و ضرر از آنها ندارند.

" فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَ جَعَلْناهُمْ خَلائِفَ ..."

كلمه" خلائف" جمع" خليفه" است، مى‏فرمايد: قوم نوح (ع) او را تكذيب كردند و ما آنهايى را كه در كشتى نوح قرار گرفتند و نجات يافتند خليفه‏هايى در زمين قرار داده، و خلف اسلافشان كرديم، تا قائم مقام اسلاف خود باشند. بقيه الفاظ آيه روشن است.
" ثُمَّ بَعَثْنا مِنْ بَعْدِهِ رُسُلًا إِلى‏ قَوْمِهِمْ ..."

منظور آيه شريفه از كلمه" رسل" پيغمبرانى است كه بعد از نوح و تا زمان موسى (ع) آمدند. و ظاهر سياق اينست كه منظور از" بينات"، آيات معجزه‏آسايى است كه امتها از پيغمبران خود درخواست كردند. آرى، امت هر پيغمبرى بعد از آمدن پيغمبرش و ادعاى نبوت كردن و به دعوت آنان پرداختن نوعا او را تكذيب مى‏كردند و از او معجزه مى‏خواستند، و او به ناچار معجزه مى‏آورد، و در همين معجزه‏ها بود كه خداى تعالى بين انبياء و امتهاى آنان داورى كرده امتهاى تكذيب كننده را هلاك مى‏كرد. مؤيد اين معنا جمله بعدى است كه مى‏فرمايد:" فَما كانُوا لِيُؤْمِنُوا بِما كَذَّبُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ ..."،" بعد از آن هم كه معجزه را ديدند باز به آنچه قبلا تكذيب كرده بودند ايمان نياوردند". دليل بر اين تاييد اين است كه از جمله مذكور اين معنا به ذهن خطور مى‏كند كه انبياء معجزاتى روشن براى مردم خود آورده بودند، و ليكن از آنجا كه ياغى‏گرى در دلهاى آنان طبيعت ثانوى شده بود نمى‏توانستند به آنچه قبلا تكذيب كرده بودند ايمان بياورند. آرى، خدا به كيفر همان ياغى‏گرى، مهر بر دلهايشان زده بود.

و لازمه اين معنايى كه گفتيم به ذهن خطور مى‏كند اينست كه تكذيب امتها قبل از آمدن معجزات به دست انبياء (ع) بوده، و همين طور هم بوده، چون رسولان الهى دعوت خود را در بين مردم منتشر مى‏كردند و آنان را به سوى توحيد دعوت مى‏نمودند و امتها دعوت آنان را و دين توحيد را تكذيب مى‏كردند (و براى اينكه از قيد منطق محكم و مستدل انبياء رهايى يابند از در بهانه‏جويى) پيشنهاد معجزه مى‏كردند. انبياء (ع) معجزه پيشنهادى آنان را ارائه‏
مى‏كردند، و باز ايمان نمى‏آوردند.