لطفا منتظر باشید ...
مقصود از كلمه امت در آيه:" وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ"
...
مقصود از كلمه امت در آيه:" وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ" و وجوهى كه در معناى آن گفته شده است
" وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ ..."حرف" لام" در آغاز آيه لام قسم است، و به همين جهت جواب سوگند را با آوردن حرف لام و با نون تاكيد مؤكد نموده و فرمود:" ليقولن". و معناى آيه اين است: و سوگند مىخورم كه اگر ما عذابى را كه اين كفار مستحق آنند تا مدتى معين از آنان تاخير بيندازيم، به استهزاء خواهند گفت: چه چيز خدا را از فرستادن عذاب جلوگيرى كرد پس چرا آن عذاب را بر ما نازل نكرد؟ و چرا آن بلاء بر سر ما نيامد؟و در اين آيه اشاره و بلكه دلالت است بر اينكه كفار، وقتى از كلام خداى تعالى و يا از زبان پيامبر گرامىاش وعده عذابى را شنيدند كه مفرى از آن نبود، و وقتى ديدند كه خدا از در رحمتش نسبت به آنان، آن عذاب را نفرستاد، دست به تمسخر زده و از در استهزاء گفتند:" پس آن عذاب چه شد و چرا نيامد؟" مؤيد اين دلالت اين است كه در آخر آيه فرموده:" أَلا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ - آگاه باشند كه روزى كه آن عذاب بيايد ديگر از آنان بر نخواهد گشت".و با اين بيان اين نظريه تاييد مىشود كه اين سوره يعنى سوره هود بعد از سوره يونس كه در آن آمده بود:" وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ ..." نازل شده، (در سوره يونس اين تهديد به گوش كفار خورده و چون عملى نشده گفتهاند: چرا آن عذابى كه جمله" قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ" ما را به آن تهديد مىكرد نازل نشد، لذا در سوره هود در آيه مورد بحث، اين گفتارشان نقل شده)." إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ"- كلمه" امت" به معناى حين و وقت است هم چنان كه در آيه" وَ قالَ الَّذِي نَجا مِنْهُما وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ" «1» به اين معنا آمده است.و چه بسا ممكن است كه منظور از امت، جماعت باشد، و معناى آيه اين باشد كه:" و اگر ما عذاب كفار را تا رسيدن جماعتى معدود تاخير بيندازيم، خواهند گفت: چرا آن عذاب را نفرستاد"، و منظور از" جماعت معدود" مؤمنين باشد، چون خداى سبحان وعده داده كه روزى، اين دين را به دست قومى صالح تاييد مىكند، قومى كه هيچ چيزى را بر دين خدا مقدم نمىدارند .
(1) و آن يك از دو نفر زندانى كه نجات يافت بعد از مدتها سفارش يوسف راى به ياد آورد." سوره يوسف، آيه 45"
