لطفا منتظر باشید ...
از همين جا روشن مىشود كه مراد از بينه و آيت، معجزهاى است كه بر ثبوت رسالت صاحبش دلالت مىكند.آرى اين معنا آن معنايى است كه سياق كلام به كلمه" بينه" مىدهد، پس نبايد به گفته آن مفسرى گوش داد كه گفته: مراد از بينه در اين آيه علم ضرورى و بديهى و مسلمى است كه يك پيامبر پيدا مىكند به اينكه پيامبر است. چون اين معنا از سياق آيه بيگانه و بدور است. «1»
" وَ آتانِي رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ"- ظاهرا نوح (ع) در اين جمله به كتاب و علمى اشاره كرده كه خداى تعالى به وى داده بود، و در قرآن كريم مكرر آمده كه نوح (ع) داراى كتاب و علمى بوده، و همچنين در جاى ديگر قرآن نيز از" علم و كتاب" به" رحمت" تعبير شده. آنجا كه فرموده:" وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً" «2» و نيز فرموده:
" وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً" «3» و نيز فرموده:" فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَيْناهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا" «4»
(1) مجمع البيان، ج 5، ص 155، چاپ ايران.(2) قبل از قرآن كتاب موسى بود كه امام و رحمت بود." سوره هود، آيه 17".(3) ما اين كتاب راى بر تو نازل كرديم در حالى كه بيانگر هر چيز، و هدايت و رحمت است." سوره نحل، آيه 89".(4) موسى و همسفرش بندهاى از بندگان ما راى يافتند كه ما به او رحمتى از ناحيه خود داده بوديم." سوره كهف، آيه 65".
