و ثانيا نفرينى كه خداى تعالى در سوره نوح، از نوح (ع) حكايت كرده كه گفت:" رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً" «1»، در زمانى واقع شده كه هنوز فرمان ساختن كشتى از ناحيه خداى تعالى صادر نشده بود، و نيز بعد از خبر ياس آورى واقع شده كه خداى تعالى به او داده و فرمود: " و از اين به بعد ديگر منتظر ايمان آوردن كفار مباش".پس آيات سوره نوح نفرينى را حكايت مىكند كه بعد از تحقق مضمون آيه مورد بحث و قبل از تحقق مضمون آيه" وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ ... إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ" واقع شده است.براى اينكه نوح (ع) همانطور كه بعضى از دانشمندان گفتهاند- نمىدانسته كه كفار در آينده نيز ايمان نخواهند آورد، و از طريق عقل نيز راهى به اين علم نداشته، چون جزء غيبهاى عالم بوده و تنها راهى كه به اين علم و آگهى داشته طريق نقل بوده، كه همان طريق وحى است پس نوح (ع) قبل از نفرين و درخواست عذاب، از طريق وحى خداى تعالى به وى كه ديگر از كفار كسى ايمان نخواهد آورد آگاه شده كه نه خود كفار ايمان مىآورند و نه از نسلشان مؤمنى پديد مىآيد، پس در حقيقت در دعايش همان مطلبى را كه به وى وحى شده بود ذكر كرد، و عرضه داشت: پروردگارا! از اين كفار و نسلشان ديگر مؤمنى نخواهد آمد. و وقتى كه خداى تعالى نفرينش را مستجاب كرد و خواست تا كفار را هلاك كند، دستورش داد تا كشتى و سفينهاى بسازد و به كفار خبر دهد كه بطور حتم غرق خواهند شد." وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ" كلمه" فلك"- به ضمه فاء- به معناى سفينه است، چه يك سفينه و چه چند سفينه، به خلاف كلمه" سفينه" كه به معناى يك كشتى است، و در مورد چند كشتى مىگوييم:" سفن"، و كلمه" أعين" جمع قله عين است.
(1) پروردگارا! احدى از كافران را بر روى زمين باقى مگذار، كه اگر آنان را باقى بگذارى بندگانت را گمراه مىكنند، و اولاد آنان هم جز افرادى فاجر و كافر بيش نيستند." سوره نوح، آيه 26 و 27"